Gerard's Blog

De Libanees-Franse trompettist Ibrahim Maalouf is voor mij een van dé ontdekkingen van de laatste jaren. Hij is heel veelzijdig en élk album is weer anders. Maar niet alles wat hij maakt bevalt mij even goed. Zo waagde hij zich een aantal jaren geleden aan Cubaanse invloeden. Nou, laat dat maar aan de Cubanen zelf over. Daar staat dan tegenover dat zijn album "Trumpets of Michel-Ange" voor mij hét album van 2024 was. Maar favoriet blijft bij mij toch het album "Illusions" uit 2013 waarmee het voor mij allemaal begon na een tip van Theodoor van Heugten. En "True Sorry", waarop hij - zoals wel vaker - op een bugel speelt is daarop dan weer mijn favoriet. In de verte doet het mij enigszins denken aan "Sorry" van Kyteman en nee, dat is niet vanwege de naam. Nou vooruit, een beetje dan...

In  mijn vorige post over vroege muzikale herinneringen had ik het over onze oppas Mieke die als ze bij ons was altijd aan de radio draaide tot er muziek van haar gading was. En dit nummer, óók uit 1967, was een van haar lievelingsliedjes. Als dat op de radio was zette ze die altijd harder en zong ze mee en werden wij opgedragen om stil te zijn. Ik had daar trouwens geen enkele moeite mee want ik vond het ook heel mooi al snapte ik helemáál niet waar het over ging. Ik wist niet dat San Fransisco een stad is en dat daar mensen met bloemen in hun haar dan heen gingen en dat die mensen "hippies" genoemd werden wist ik ook niet. Wij hadden toen nog geen TV en kranten las ik nog niet dus ik wist helemaal niks van die 'Flower Power', dat kwam later pas. Maar dat het iets moois was had ik wel degelijk in de gaten, daarvoor hoefde ik alleen maar te kijken en luisteren hoe Mieke dit mee liep te zingen. En dat gevoel roept het nog steeds op.

Een van mijn eerste herinneringen aan een popmuziek liedje dat is blijven hangen is waarschijnlijk dit plaatje van Manfred Mann geweest. Wanneer dat precies geweest is weet ik niet meer precies maar het werd een hit in Mei/Juni 1967 dus rond die tijd zal het geweest zijn. Toen was ik nog nét 7 jaar. En de radio stond bij ons dan wel veel aan maar die stond eigenlijk zelden of nooit op een piratenzender (eigenlijk alleen als onze vaste oppas Mieke, die toen een jaar of 16 was, bij ons was en dan altijd aan de radio draaide) en Hilversum 3 bestond nog niet dus héél veel popmuziek hoorden wij niet maar dit was zo'n plaatje waar ik niet omheen kon. Waarschijnlijk omdat ik dat liedje, zonder dat ik een woord Engels sprak, tóch dacht te begrijpen en mee kon zingen. En 58 jaar later roept het nog steeds herinneringen op aan de radio die aan stond in die grote keuken in Schoolstraat 60 te Heeze

Het was een Dinsdag in 1979 ergens rond half 6. En ik zat te studeren. Of ik zat een poging te doen om de indruk te wekken dat ik zat te studeren. In ieder geval stond de radio aan. Op Hilversum 3 uiteraard want op Dinsdagmiddag tussen 5 en 6 was "Het Betonuur" van en met Alfred Lagarde bij mij vaste prik. Een vast onderdeel in dat programma was een door een luisteraar ingestuurde top 3. Regelmatig zaten daar namen bij die ik kende maar véél vaker namen die ik nog niet kende want ik was toen nog niet zo héél lang bezig. Die Dinsdag was een van die namen het mij nog onbekende UFO. Het nummer naar keuze was "love to Love" van hun dat jaar verschenen live album "Strangers in the Night". Ik had daar wel eens over gelezen in de "Muziekkrant Oor" maar of dat hiervoor of hierna was weet ik niet meer zeker, maar ik vermoed dat het de recensie bij het verschijnen van die plaat is geweest. Ervoor dus.  Whatever.... Ik kende de muziek in ieder geval nog nie...

Ik lees op Facebook regelmatig van die onzinpolls zoals wie de beste gitarist, bassist, drummer of neusfluiter is. Maar de méést onzinnige poll die ik de laatste tijd gezien heb is een poll wie het belangrijkste lid van Rush was. Alleen al door die vraag te stellen geef je aan dat je niks begrepen hebt van hoe het in een band werkt en al helemáál niet binnen Rush. Maar goed, het triggerde mij wel. Ik heb het bijvoorbeeld vaker over Geddy Lee en Neil Peart dan over Alex Lifeson. Maar daar ga ik nú wat aan doen want een van mijn favoriete nummers van Rush uit hun vroege periode is de "All the World's a Stage" versie van "Anthem" en dat heeft vooral te maken met het gitaarwerk van Alex Lifeson.

Bij Argent - de band die Rod Argent oprichte na The Zombies - zullen de meesten denken aan hun nummer "Hold Your Head Up" en aan "God Gave Rock 'n' Roll to You", al zullen er waarschijnlijk meer mensen in 'mijn kringetje' zijn die dat laatste nummer vooral kennen in de versie van Kiss. Maar ik denk dan ook aan hun zanger/gitarist Russ Ballard, die een groot aantal nummers voor anderen schreef waarvan sommige ook hits geworden zijn. Bij mij vielen destijds vooral 2 nummers op die rond 1980 door Rainbow opgenomen zijn. Maar voor Argent heeft hij ook nummers geschreven, waaronder dit geweldige nummer van het album "Nexus" uit 1974. Dat was trouwens het laatste Argent album waarop hij meespeelde want daarna ging hij voor zichzelf verder. Heel erg succesvol zijn de solo platen van Russ Ballard niet geworden trouwens, maar hij zal er geen boterham minder om gegeten hebben, want dankzij het succes wat anderen hadden met zijn nummers zal de schoors...