Gerard's Blog

Vandaag ben ik met Henriëtte uit wezen lunchen. Had ik wat te vieren dan? Ik vind van wel. En wat heeft dat met de foto van de ingang van verslavingskliniek Novadic-Kentron in Eindhoven te maken? Vandaag 14 jaar geleden liep ik daar 's morgens naar binnen voor een medische controle. Ik was daar toen al een paar maanden in behandeling en mijn behandelaar vond het een goed idee dat een verslavingsarts mij eens controleerde. Afijn, ik ging er op die Dinsdagochtend nietsvermoedend naartoe, vast van plan om daarna door te rijden naar mijn werk. Maar toen die arts mijn bloeddruk opnam begon hij héél zorgelijk te kijken, en zei me dat onmiddelijke actie nodig was. Hij adviseerde me om me onmiddelijk op te laten nemen. Ik stemde toe en ik pleegde twee telefoontjes. Eentje naar mijn werk met de mededeling dat ik een tijdje niet zou komen werken en eentje naar Henriëtte met het verzoek om wat spulletjes te brengen. Ik ben daar uiteindelijk 10 dagen geweest en sindsdien heb ik geen druppel al

Ik hou van de solo albums van Toto gitarist (én zanger) Steve Lukather. Ik hou ook van het meeste van Toto maar Lukather's solo albums hebben voor mij toch behoorlijk wat meerwaarde.  En het onlangs verschenen "Bridges" stelt bepaald niet teleur. Nou is Steve Lukather zelf een behoorlijk goeie zanger, hij heeft niet voor niets op een aantal Toto albums de solo zang verzorgd, maar aan top zangers Bobby Kimball en Joseph Williams kan hij niet tippen. En laat die Joseph Williams nu op veel nummers van de partij zijn. Net als oud Toto toetsenist/zanger en mede oprichter David Paich trouwens. "All Forevers Must End", een variant op 'niets is voor eeuwig, vind ik een van de mooiste nummers. Maar het hele album is prachtig

Rond 1980 was er de opkomst van de Heavy Metal. Vooral in Engeland met de "New Wave of British Heavy Metal", maar ook in Amerika werd op dat gebied aan de weg getimmerd. Voor ons was het een opwindende tijd. Wij gingen elke 3 weken LP's lenen bij "Keereweerom" van Sjef Wiersma in Oostelbeers. Sjef was voor álle muziek die z'n klanten graag zouden horen in. Dus ook voor Hardrock en Heavy Metal. Als je binnen kwam liep je gelijk middenin de ruimte (Brabants: "midden in d'n herd") tegen een bak met hardrock en metal aan. Volgens mij zat daar altijd het nieuwste van het nieuwste in. En als er eens een keer iets niét inzat en we vroegen Sjef erom dan zat het er drie weken later wel in. Wij begonnen dus altijd die bak van voor naar achter door te werken. En dan leenden/huurden we ieder 5 of 6 LP's die we ergens halverwege die drie weken met elkaar ruilden. In die tijd kwamen er regelmatig verzamel LP's met nieuwe bands uit. De bekendste op me

Vandaag was m'n eerste werkdag na de vakantie. Dan zul je misschien denken: "Nou en?" Die vraag lijkt mij volkomen terecht want zó bijzonder is dat nou ook weer niet. En dat ís het de laatste 14 jaar voor mij ook niet. Maar daarvoor wel degelijk. Toen begon ik de laatste Vrijdag voor de vakantie - zoals zovelen - met indrinken. Alleen ging ik dan gedurende heel de vakantie door met drinken. En dan bleef het meestal echt niet bij bier. Tegen het einde van de vakantie begon me dat dan danig op te breken. Niet alleen lichamelijk maar ook mentaal. Dan begon in de tweede helft van de laatste vakantieweek - zeg maar vanaf Donderdag - al het idee door te dringen dat het weer bijna voorbij was en ik er weer aan zou moeten geloven. En op de laatste Zondag voelde ik me dan meestal zwaar klote. Afijn, dat is vervelend. Maar dit bleef zich niet beperken tot vakanties want op een gegeven moment begon ik hier élk weekeinde last van te krijgen. Zo ongeveer vanaf Zondagmiddag  begon het