Gerard's Blog

  Veel muziekliefhebbers hebben wel zo'n album: zo'n album waar je van ondersteboven was en dat je hele leven bij je blijft en het begin markeert van een levenslange liefde voor een bepaalde band. Voor mij is dat "Hemispheres" van Rush. Vandaag 45 jaar geleden kwam het uit. Ik weet het nog goed. Ik luisterde op een Woensdagmiddag van 14:00u tot 15:00u naar een programma van Theo Stokkink waarin hij een uur lang één bepaalde band of artiest centraal stelde. Voor de iets jongeren onder ons die reageren van: "Wat? midden op de dag een uur lang één artiest?!" Jazeker! Dit, en bijvoorbeeld een uur lang hardrock tussen 17:00u en 18:00u, dat gebeurde toen nog gewoon. Dat vonden wij normaal. Toen werd de dienst nog uitgemaakt door muziekliefhebbers. Later namen de zenderbazen en de commercie het over. Maar goed, ik dwaal af... Op zo'n Woensdag stond een Canadese band genaamd "Rush" centraal. Die hadden net een nieuw album uit. Ik had nog nooit over ze

  Dit ontroerende nummer schreef Joe Bonamassa, naar ik begrepen heb, naar aanleiding van een verbroken relatie waar hij heel veel verdriet van heeft gehad maar waar hij sterker uitgekomen is. Maar toen ik het nummer vanmiddag weer eens hoorde betrok ik het ook op mezelf. Niet vanwege een verbroken relatie (in tegendeel, die is alleen maar sterker geworden) maar omdat ik, als gevolg van die hersenbloeding in 2013, dan wel het e.e.a. kwijt geraakt ben maar tóch het gevoel heb op een aantal vlakken sterker te zijn geworden. Ongeveer zoals ik een hele tijd geleden ook al geraakt werd door "What doesn't kill you makes you stronger" (van Vandenberg's Moonkings) Ik vroeg me af of de titel van dit nummer ook zo bedoeld zou kunnen zijn. Dus ging ik dat eens opzoeken op internet en daar kwam ik de volgende uitspraak van Ernest Hemmingway tegen: "the world breaks everyone and afterwards many are strong in the broken places". Ik las op internet de volgende uitleg: &quo

Vandaag 50 jaar geleden werd deze klassieker uitgebracht. Mijns inziens is dit, samen met het "Deep Purple in Rock" en het eerste album van Black Sabbath, de oorsprong van de hardrock. Ik denk dat met name bands als Y&T en Van Halen (en dan niet omdat zanger Sammy Hagar later de zanger van Van Halen zou worden) schatplichtig zijn aan deze band. "Bad Motor Scooter" is het tweede nummer van het album en het is een van mijn favorieten

Ik ben een tijd geleden helemaal gestopt met het bezoeken van concerten. "Helemaal"? Nee, gisteren was een uitzondering. Dit uitgestelde feestje (het originele plan was om het 10 jarig jubileum te vieren maar daar stak Covid een stokje voor) kon ik niet aan me voorbij laten gaan, want wie had gedacht dat dat gelegenheidsbandje dat in 2011 schoorvoetend het podium besteeg in Budel "omdat niemand ons daar kent" 12,5 jaar later nog steeds zou bestaan en uitgegroeid zou zijn tot een veel gevraagde en in het tributecircuit bekende AC/DC tribute band? Nou, ik niet in ieder geval. Ik twijfelde van tevoren wel hoor maar toen ik - als een van de leden van het eerste uur - een persoonlijke uitnodiging kreeg stopte ik met twijfelen. Ik móest erbij zijn, vond ik. Bovendien was Henriëtte bereid om met haar activiteiten en werk rekening te houden om mee te kunnen. Ik was er de hele dag zenuwachtig voor. Op de heenweg zei ik nog tegen Henriëtte dat ik zenuwachtiger hiervoor was da