Gerard's Blog

Toen ik járen geleden een LP van Robin Trower uit de uitverkoopbak viste wist ik wel dat hij gitarist was geweest bij Procol Harum. Dus wát ik ook verwachte, niet de bluesrock die op die plaat te horen was. Eerlijk gezegd viel dat destijds een beetje tegen. Nou, een beetje véél eigenlijk. Ik heb die LP destijds misschien een of twee keer gedraaid en Robin Trower verdween enigszins naar de achtergrond. Tot ik een keer een optreden van 'm op TV zag. Ik weet niet meer waar maar het zal waarschijnlijk wel bij Rockpalast geweest zijn. Maar het zou nog jaren duren voor ik bij dit live album uit kwam. En wat ik tot dan toe miste op de platen van 'm of platen van anderen waarop hij een aandeel had, trof ik hier wel aan. Wat dat dan is zou ik niet kunnen zeggen.  Ik heb ondertussen het een en ander over hem gelezen. Zo las ik dat hem soms wordt verweten wel héél erg door Jimi Hendrix beïnvloed te zijn. Ja hallo! Hij speelt bluesrock in een bezetting drum, bas, gitaar en zang. Probeer da...

Ik had deze bluesrock artiest al enkele jaren geleden ontdekt maar, en vraag me niet waarom, op de een of andere manier was hij naar de achtergrond verdwenen. Maar vandaag is hij weer vanuit de achtergrond tevoorschijn gekomen en nu mag je wel vragen waarom. Dat was namelijk n.a.v. een post van iemand waarin een artiest werd genoemd met ongeveer dezelfde voornaam. Tja, zo gaat dat soms hè! Hoe dan ook, als je van bluesrock met vleugjes country en southern rock houdt ben je bij deze artiest aan het goeie adres. Het is een behoorlijk vage omschrijving maar veel beter heb ik niet dus doe het er maar mee. Hierbij een nummer van 'm, waar ik zelfs een vlegje gospel in denk te horen. Maar écht representatief is het niet. Er is volgens mij ook niet één nummer te vinden dat écht representatief is, daarvoor zijn z'n nummers te verschillend. Maar als je geïnteresseerd bent, ga rustig zelf op zoek,  is er nog genoeg te vinden op Youtube en aanverwanten.

Ik leerde Rory Gallagher kennen ergens rond 1973/74 toen ik bij het bandje "Explosion" zat. Het was op de kamer van drummer Piet-Hein. Die had namelijk een stereo installatie mét cassettedeck. Neem van mij aan dat dat toen iets bijzonders was. En of Piet-Hein die LP gekocht had of dat Tiny 'm gekocht had en meegenomen zodat ik 'm op cassette op kon nemen weet ik niet meer. Ik weet alleen dat het de LP "Tattoo" van Rory Gallagher was. Ik had nog nooit van 'm gehoord. Ik had zelfs nog nooit van iemand die als voornaam "Rory" had gehoord, sterker nog, ik dacht dat ik het verkeerd verstaan had en dat het een LP was van "Roy Gallagher". Er volgden nog meer LP's op cassette, zoals het live album "Live in Europe". Een geweldig live album. Niet omdat het zo ontzettend goed is, want eigenlijk is het een rommeltje en het tempo zweeft als een tierelier. Maar de energie en het plezier spat ervan af. Later kocht ik zelf "Irish T...

Gisteren schreef ik over mijn eerste drie concerten, in 1976. Door reacties daarop kwam ik uit bij gedenkwaardige concerten van een paar jaar daarna. Nirwana in Lierop zat eind jaren '70 nog niet in hun huidige pand aan de Meervensedijk (volgens mij was dat toen nog de blokhut van de scouting) maar organiseerde al wel concerten van bekendere bands. Die vonden dan plaats in zaal van Oosterhout in het dorp. En aangezien Lierop op fietsafstand van Heeze ligt, was ik daar regelmatig te vinden. Zo ook bij een optreden van de Bintangs. Ik schat dat het 1979 of 1980 was want de band had in 1979 hun album "Nightfighter" uitgebracht en toerden daarmee rond. Maar dat optreden...wat een energie kwam er van dat podium af zeg! Er kwam trouwens nog wel meer van het podium af. Ik stond vooraan (in de buurt van bassist Frank Kraaijeveld, hoe kan het ook anders) en of het zweet of spuug was weet ik niet en of het van Frank Kraaijeveld of van zanger/harmonicaspeler Gus Pleines was wist ik ...

Op de vraag wat mijn eerste echte popconcert was is mijn antwoord altijd dat het in 1976 één van de volgende drie bands was: Alquin, Earth & Fire of Livin' Blues. Alle drie hadden ze in 1976 een nieuw album uit ("Best Kept Secret", "To the World of the Future" en "Blue Breeze") en toerden toen driftig door Nederland. Van die drie bands kende ik alleen Earth & Fire al, van Alquin had ik nog nooit gehoord en van Livin' Blues wist ik alleen dat Golden Earring drummer Cesar Zuiderwijk van die band afkomstig was. En dat we toen naar dat optreden in Someren gingen was alleen maar omdat de uit Lierop afkomstige band "Precise Patchwork Band" in het voorprogramma speelde, net zoals wij enkele jaren later ook in Someren een nog onbekend "Doe Maar" zagen omdat een opvolger van die "Precise Patchwork Band", genaamd "Raster", in het voorprogramma speelden. En ik vond de van "Blue Breeze" afkomstige singl...

In 1973 kwam ik op 13 jarige leeftijd bij het bandje "Explosion". O.a. samen met Tiny met wie ik nog tot 1986 samen muziek gemaakt heb. Als band dan hè, want naderhand hebben we nog wel vaker samen muziek gemaakt maar dan incidenteel. Maar goed, daar gaat het nou niet om. Ergens later dat jaar (we waren inmiddels 14 en zaten in Eindhoven op school. Ik in ieder geval. Van Tiny weet ik het niet zeker, dat kan ook Geldrop geweest zijn. Maar het doet er niet echt toe want het laatste stuk naar huis is hetzelfde) fietste ik over de Zegge naar huis en kwam Tiny me achterop gefietst.  "Ik heb een LP gekocht, kom straks eens luisteren", en hij haalde vanachter z'n jas (detail: een groene jas met slangenmotief, zeg maar zoiets als op de hoes van "Billion Dollar Babies" van Alice Cooper) een LP tevoorschijn. Dat was dus het live album van Genesis uit 1973. Ik had nog nooit van Genesis gehoord, behalve dan van het eerste bijbelboek. Maar goed, benieuwd als ik was...