Posts

Kris Barras Band

Afbeelding
Ik had deze bluesrock artiest al enkele jaren geleden ontdekt maar, en vraag me niet waarom, op de een of andere manier was hij naar de achtergrond verdwenen. Maar vandaag is hij weer vanuit de achtergrond tevoorschijn gekomen en nu mag je wel vragen waarom. Dat was namelijk n.a.v. een post van iemand waarin een artiest werd genoemd met ongeveer dezelfde voornaam. Tja, zo gaat dat soms hè! Hoe dan ook, als je van bluesrock met vleugjes country en southern rock houdt ben je bij deze artiest aan het goeie adres. Het is een behoorlijk vage omschrijving maar veel beter heb ik niet dus doe het er maar mee. Hierbij een nummer van 'm, waar ik zelfs een vlegje gospel in denk te horen. Maar écht representatief is het niet. Er is volgens mij ook niet één nummer te vinden dat écht representatief is, daarvoor zijn z'n nummers te verschillend. Maar als je geïnteresseerd bent, ga rustig zelf op zoek,  is er nog genoeg te vinden op Youtube en aanverwanten.

Rory Gallagher - held tegen wil en dank

Afbeelding
Ik leerde Rory Gallagher kennen ergens rond 1973/74 toen ik bij het bandje "Explosion" zat. Het was op de kamer van drummer Piet-Hein. Die had namelijk een stereo installatie mét cassettedeck. Neem van mij aan dat dat toen iets bijzonders was. En of Piet-Hein die LP gekocht had of dat Tiny 'm gekocht had en meegenomen zodat ik 'm op cassette op kon nemen weet ik niet meer. Ik weet alleen dat het de LP "Tattoo" van Rory Gallagher was. Ik had nog nooit van 'm gehoord. Ik had zelfs nog nooit van iemand die als voornaam "Rory" had gehoord, sterker nog, ik dacht dat ik het verkeerd verstaan had en dat het een LP was van "Roy Gallagher". Er volgden nog meer LP's op cassette, zoals het live album "Live in Europe". Een geweldig live album. Niet omdat het zo ontzettend goed is, want eigenlijk is het een rommeltje en het tempo zweeft als een tierelier. Maar de energie en het plezier spat ervan af. Later kocht ik zelf "Irish T

The Bintangs - Snake in the Grass (1979)

Afbeelding
Gisteren schreef ik over mijn eerste drie concerten, in 1976. Door reacties daarop kwam ik uit bij gedenkwaardige concerten van een paar jaar daarna. Nirwana in Lierop zat eind jaren '70 nog niet in hun huidige pand aan de Meervensedijk (volgens mij was dat toen nog de blokhut van de scouting) maar organiseerde al wel concerten van bekendere bands. Die vonden dan plaats in zaal van Oosterhout in het dorp. En aangezien Lierop op fietsafstand van Heeze ligt, was ik daar regelmatig te vinden. Zo ook bij een optreden van de Bintangs. Ik schat dat het 1979 of 1980 was want de band had in 1979 hun album "Nightfighter" uitgebracht en toerden daarmee rond. Maar dat optreden...wat een energie kwam er van dat podium af zeg! Er kwam trouwens nog wel meer van het podium af. Ik stond vooraan (in de buurt van bassist Frank Kraaijeveld, hoe kan het ook anders) en of het zweet of spuug was weet ik niet en of het van Frank Kraaijeveld of van zanger/harmonicaspeler Gus Pleines was wist ik

Mijn eerste échte popconcert?

Afbeelding
Op de vraag wat mijn eerste echte popconcert was is mijn antwoord altijd dat het in 1976 één van de volgende drie bands was: Alquin, Earth & Fire of Livin' Blues. Alle drie hadden ze in 1976 een nieuw album uit ("Best Kept Secret", "To the World of the Future" en "Blue Breeze") en toerden toen driftig door Nederland. Van die drie bands kende ik alleen Earth & Fire al, van Alquin had ik nog nooit gehoord en van Livin' Blues wist ik alleen dat Golden Earring drummer Cesar Zuiderwijk van die band afkomstig was. En dat we toen naar dat optreden in Someren gingen was alleen maar omdat de uit Lierop afkomstige band "Precise Patchwork Band" in het voorprogramma speelde, net zoals wij enkele jaren later ook in Someren een nog onbekend "Doe Maar" zagen omdat een opvolger van die "Precise Patchwork Band", genaamd "Raster", in het voorprogramma speelden. En ik vond de van "Blue Breeze" afkomstige singl

Ergens in 1973: mijn kennismaking met Genesis

Afbeelding
In 1973 kwam ik op 13 jarige leeftijd bij het bandje "Explosion". O.a. samen met Tiny met wie ik nog tot 1986 samen muziek gemaakt heb. Als band dan hè, want naderhand hebben we nog wel vaker samen muziek gemaakt maar dan incidenteel. Maar goed, daar gaat het nou niet om. Ergens later dat jaar (we waren inmiddels 14 en zaten in Eindhoven op school. Ik in ieder geval. Van Tiny weet ik het niet zeker, dat kan ook Geldrop geweest zijn. Maar het doet er niet echt toe want het laatste stuk naar huis is hetzelfde) fietste ik over de Zegge naar huis en kwam Tiny me achterop gefietst.  "Ik heb een LP gekocht, kom straks eens luisteren", en hij haalde vanachter z'n jas (detail: een groene jas met slangenmotief, zeg maar zoiets als op de hoes van "Billion Dollar Babies" van Alice Cooper) een LP tevoorschijn. Dat was dus het live album van Genesis uit 1973. Ik had nog nooit van Genesis gehoord, behalve dan van het eerste bijbelboek. Maar goed, benieuwd als ik was

Chestnut Mare - The Byrds (1970)

Afbeelding
Ik deel de muziek van The Byrds voor het gemak even in twee gedeeltes in: de periode vóór Gram Parsons en de periode mét Gram Parsons toen de groep mede onder zijn invloed aan de wieg stond van de countryrock. Mijn voorkeur gaat uit naar de eerste periode. Het zal allemaal wel heel knap zijn wat die Gram Parsons allemaal bijgedragen heeft en hij is veel bejubeld en dat zal vast volkomen terecht zijn, maar mijn ding is het niet. Maar toch is mijn favoriete Byrds nummer er eentje uit de tweede periode. Uit 1970 om precies te zijn. Maar ik vind het de sfeer van de eerste periode ademen. Dat zal vast ook liggen aan het feit dat het een nummer van Roger McGuinn, én van ene "Jacques Levy" is. Origineel was het nummer bedoeld voor een countryrock musical die er nooit kwam (nooit geweten trouwens! lang leve internet!) Wel verscheen het nummer in 1970 op het album "Untitled" (goeie naam trouwens!!) én op single.

Jon Anderson & The Band Geeks - True (2024)

Afbeelding
Er is momenteel nog steeds een band actief onder de naam Yes. Maar van het Yes dat succesvol was in de jaren '70 t/m '90 zit daar nog maar één persoon in, en dat is niet eens een origineel lid want de originele gitarist was ene Peter Banks. De rest is overleden of vertrokken. En dat ene lid is ook nog eens Steve Howe. Een gitarist die ik accepteer maar waar ik op allerlei plekken jeuk van krijg. Zanger Ian Anderson, hoe je het ook wendt of keert toch dé stem van Yes, is daar al jaren weg. Over het hoe en waarom daarvan wil ik het niet hebben. In ieder geval ging hij eerst met z'n gitaar de wereld over om solo op te treden en  zoveel mogelijk van de wereld te zien. En toen hij op een gegeven moment weer zin kreeg om met een band te touren stuitte hij op deze band die toen furore maakten als Yes tribute, en besloot hij ze te polsen om met hem in zee te gaan. En dan niet om makkelijk te cashen als "Jon Anderson's Yes" of zoiets maar onder eigen naam met nieuw wer