Gerard's Blog

Vandaag is het alweer 10 jaar geleden dat ik jn een Tilburgs ziekenhuis wakker werd met een slangetje in mijn hoofd en als eerste onze Guus zag die me vertelde dat ik een hersenbloeding had gehad.  Ik heb begrepen dat het kantje boord was maar inmiddels zijn we 10 jaar verder en ben ik er nog. Sindsdien zie ik elke dag dat ik er nog ben als "in de verlenging". En vandaag duurt die verlenging alweer 10 jaar. De eerste twee jaar stonden in het teken van revalideren. Eerst intern bij Huize Padua in Boekel en later extern bij Blixembosch in Eindhoven. Maar toen dat was afgerond was ik er nog niet. Sterker nog, ik heb vaak het idee dat het toen pas begón. Want hoe nu verder? Toen moest ik het allemaal zelf uitvogelen. Dacht ik... Dus dat heb ik gedaan, met ondersteuning van Henriëtte en van de Huisarts en praktijkondersteuner. Ik ben o.a. begonnen met een paar autorijlessen en ging het traject om goedkeuring te krijgen om weer te mogen rijden in. Ik begon aan een reintegratietraje

Gov't Mule staat vooral bekend als bluesrockband. Hun vorige album was een blues album, maar dan van het stevigere soort, vandaar de titel "Heavy Load Blues". Maar dat de band veel meer in haar mars heeft bewijst ze al vanaf hun eerste album uit 1995. Hun laatste album "Peace...Like a River" is daarop weer geen uitzondering. Bijvoorbeeld in dit nummer , met Ivan Neville (zoon van Aaron Neville, een van de "...Brothers") en Ruthie Foster, waarop het soul is dat de klok slaat. Gov't Mule werd in 1994 opgericht door zanger/gitarist Warren Haynes en bassist Allen Woody die dan beide deel uitmaken van "The Allman Brothers". Als je - net als ik destijds - denkt "Gov't Mule..wat voor rare naam is dat!"... "Gov't mule" is een afkorting  van "governement mule", een in sommige arme landen door de regering verstrekte muilezel ter bewerking van het land. Een soort 'landbouwsubsidie in natura' dus. Terug n

Het gaat tegenwoordig vaak over AI (Artificial Intelligence). Mensen wantrouwen het en zijn er soms zelfs bang van. Dat is heel begrijpelijk. Het is nieuw en nog niet zo heel lang geleden was het pure Science Fiction. Ter vergelijking hieronder een stukje uit "De Maasbode" van ergens in Mei 1908 (bron, zie link onderaan naar een artikel uit "Quest") over auto's, toen nog voluit "automobielen" genoemd: ‘De veiligheid der buitenwegen berust thans voor het grootste gedeelte in handen der heeren automobilisten, waarvan velen het er blijkbaar op gemunt hebben op sommige gedeelten een waar schrikbewind uit te oefenen. Een sirenegeluid of wat getoeter meldt zijn aantocht en wee u, zoo ge u niet bergt.' 'Honden, kippen overrijdende, daarvoor kan hij niet uitwijken, dan er maar overheen, weg is hij gauw genoeg, zijn nummer opnemen is meestal onmogelijk door de wolken stof die hij opjaagt. Zo is hij een schrik voor iedereen: wandelaar, fietser en koetsie

Vandaag is voor mij een beetje een dag met een randje want vandaag is het precies 10 jaar geleden dat ik m'n laatste officiele optreden had. Met  Bon Scotch in de voorronde van "The Clash of the Coverbands" bij Café Wilhelmina in Eindhoven. We werden toen tweede en plaatsten ons voor de volgende ronde in de Effenaar. Die tweede ronde zou ik niet meer meemaken. En ik keek er nog wel zo naar uit, net zoals ik uitkeek naar de aanstaande optredens op het Nirwana Tuinfeest en het "Masters of Metal" festival in de Pul te Uden. Alle drie zijn ze aan mijn neus voorbij gegaan. Maar ze gingen wel dóór omdat Theodoor bereid was om voor mij in te vallen. Want dat dacht ik toen nog, dat ik een invaller nodig had om de tijd te overbruggen tot ik weer terug was. Én ik vond dat die optredens sowieso door moesten gaan, dan maar zonder mij. Liever zonder mij dan helemaal niet. Maar goed, dat is anders gelopen want na mijn revalidatie is mij toch wel duidelijk geworden dat terugko