Gerard's Blog

Dit nummer verscheen in 1982 op "Signals". De tekst bevat de kijk van de toen 30 jarige Neal Peart op wat hij toen als "de nieuwe wereld" zag. KIjk zelf maar wat er 43 jaar later nog van overeind staat. Wat er in ieder geval in die 43 jaar veranderd is is dat ik destijds met dit album begon af te haken maar dat het tegenwoordig een van mijn favorieten is. Met dit nummer, samen met "Subdivisions" als favoriete tracks. He's a rebel and a runner He's a signal turning green He's a restless young romantic Wants to run the big machine He's got a problem with his poisons But you know he'll find a cure He's cleaning up the systems To keep his nature pure Learning to match the beat of the old-world man Learning to catch the heat of the third-world man He's got to make his own mistakes And learn to mend the mess he makes He's old enough to know what's right And young enough not to choose it He's noble enough to win the world B...

Ja sorry, ik wéét dat ik met zo'n titel de band Chickenfoot tekort doe maar dat moet dan maar even want ik ben in een "Sammy Hagar mood". Sammy Hagar is één van mijn favoriete rockzangers en dat is hij al heel lang, al sinds ik eind jaren '70 in de Oor een recensie las van Sammy Hagar's live album "Red" en sindsdien 'volg' ik hem. De lijst met bands en projecten waar hij aan meewerkte of nog meewerkt is lang. Ik ga die hier niet herhalen want de liefhebbers weten het tóch wel en de niet liefhebbers zal het een rotzorg zijn. Mijn favoriete band/project met Sammy Hagar is "Chickenfoot", de rockformatie die hij met z'n Van Halen maatje Michael Anthony opriuchtte met Joe Satriani op gitaar en Chad Smith (Red Hot Chilli Peppers) op drums, en dit is mijn favoriete Chickenfootr nummer. En ook mijn favoriet over alles waaraan Sammy Hagar sinds Montrose, begin jaren '70, meegewerkt heeft. Enneh Sammy...zit het erin dat er ooit nog een ni...

Nou ik bezig ben met mooie nummers die ik eind jaren '70 leerde kennen via verzamel LP's kan dit nummer van Les Dudek niet ontbreken. Les wie?! Les Dudek! Les Dudek is een gitarist zanger die vrij onbekend gebleven is en enigszins naam maakte door gitaar te spelen op platen van anderen, zoals Steve Miller, Boz Scaggs, Stevie Nicks en nog een hele rij aan namen, die je zelf maar op moet zoeken mocht het je interesseren.. Óók voor dit nummer geldt dat ik de LP waar het nummer origineel vanaf kwam uit een uitverkoopbak viste. Maar die plaat viel tegen. Ik snap wel dat Les Dudek als solo artiest nauwelijks naam gemaakt heeft. Maar met dit nummer is iets anders aan de hand. Want al 47 jaar vraag ik me af waarom een taxichauffeur in New York het grappig vindt dat iemand een taxi neemt naar Central Park. Luister het (begin van het) nummer en je snapt wat ik bedoel. Denk ik...

Een week geleden had ik het over een nummer op een verzamel LP dat ik zo mooi vond dat ik de LP waar het origineel vandaan kwam kocht en dat die LP nogal tegen viel.  Op dezelfde verzamel LP stond ook dit nummer van Dr. John. Ook daarvan viste ik later de LP waar dat nummer origineel vandaan kwam uit een uitverkoopbak. En dat was zeker géén tegenvaller. In tegendeel. Ik vind het een geweldige plaat en die muziek komt hier, zo'n 45 jaar later, nog steeds regelmatig voorbij.  Het nummer  dat ik destijds via die verzamel LP leerde kennen is nog steeds mijn favoriet. Misschien is er daarvoor wel een mooie psychologische verklaring. Ik zou zeggen, hou je niet in. Mij boeit het niet zo waaróm een nummer favoriet is, mij boeit alleen dát het dat is. Komt dat nummer...

De Golden Earring heeft in hun lange bestaan wel eens op het punt gestaan er de brui aan te geven maar dan wel door eerst nog een keer álles uit de kast te halen in de studio en er 'met een knaller' uit te gaan. Begin jaren '80 was dat. Dat leverde in 1982 het album "Cut", met  daarop o.a. de hit "Twilight Zone", op. Afijn, we weten hoe dat gelopen is. Het is ze blijkbaar niet gegeven om er 'met een knaller' uit te gaan want door de ziekte van George ging het in 2021 als een nachtkaars uit.  Ik vind dat sowieso al heel triest, maar zéker in het geval van "De Earring". Dat ga ik verder niet uitleggen. Dat 'knaller' album is trouwens een heel goed album ook en er staan twee favorieten van mij op: het door Rinus Gerritsen geschreven "Future" en het door Barry Hay geschreven "Baby Dynamite". 

Eind jaren '80, begin jaren '90 probeerde Alice Cooper aansluiting te vinden bij de (hard)rockscene van dat moment, of misschien kun je beter zeggen dat die rockscene aansluiting probeerde te vinden bij Alice Cooper want ze stonden in de rij om op z'n platen mee te spelen. Dat leverde enkele hits en succesvolle albums op, waarvan "Hey Stoopid" uit 1991 één van mijn Alice Cooper favorieten is. Maar dat soort muziek was er destijds al zoveel, en het werd weer wat stiller. In 1994 keerde hij met "The Last Temptation" terug naar een sound die meer had van z'n werk uit de jaren '70/80. Heel erg succesvol was het niet en ik heb deze CD dan ook ergens uit een uitverkoopbak gevist voor een paar gulden maar die paar gulden was het zeker waard. Ik vind het een geweldig album met favorieten "Lost in America" en dit nummer. Ik vind dit trouwens een 'typische Alice Cooper Balad' maar vraag me niet om het uit te leggen want dat kan ik niet. O...