Gerard's Blog

Het was een Dinsdag in 1979 ergens rond half 6. En ik zat te studeren. Of ik zat een poging te doen om de indruk te wekken dat ik zat te studeren. In ieder geval stond de radio aan. Op Hilversum 3 uiteraard want op Dinsdagmiddag tussen 5 en 6 was "Het Betonuur" van en met Alfred Lagarde bij mij vaste prik. Een vast onderdeel in dat programma was een door een luisteraar ingestuurde top 3. Regelmatig zaten daar namen bij die ik kende maar véél vaker namen die ik nog niet kende want ik was toen nog niet zo héél lang bezig. Die Dinsdag was een van die namen het mij nog onbekende UFO. Het nummer naar keuze was "love to Love" van hun dat jaar verschenen live album "Strangers in the Night". Ik had daar wel eens over gelezen in de "Muziekkrant Oor" maar of dat hiervoor of hierna was weet ik niet meer zeker, maar ik vermoed dat het de recensie bij het verschijnen van die plaat is geweest. Ervoor dus.  Whatever.... Ik kende de muziek in ieder geval nog nie...

Ik lees op Facebook regelmatig van die onzinpolls zoals wie de beste gitarist, bassist, drummer of neusfluiter is. Maar de méést onzinnige poll die ik de laatste tijd gezien heb is een poll wie het belangrijkste lid van Rush was. Alleen al door die vraag te stellen geef je aan dat je niks begrepen hebt van hoe het in een band werkt en al helemáál niet binnen Rush. Maar goed, het triggerde mij wel. Ik heb het bijvoorbeeld vaker over Geddy Lee en Neil Peart dan over Alex Lifeson. Maar daar ga ik nú wat aan doen want een van mijn favoriete nummers van Rush uit hun vroege periode is de "All the World's a Stage" versie van "Anthem" en dat heeft vooral te maken met het gitaarwerk van Alex Lifeson.

Bij Argent - de band die Rod Argent oprichte na The Zombies - zullen de meesten denken aan hun nummer "Hold Your Head Up" en aan "God Gave Rock 'n' Roll to You", al zullen er waarschijnlijk meer mensen in 'mijn kringetje' zijn die dat laatste nummer vooral kennen in de versie van Kiss. Maar ik denk dan ook aan hun zanger/gitarist Russ Ballard, die een groot aantal nummers voor anderen schreef waarvan sommige ook hits geworden zijn. Bij mij vielen destijds vooral 2 nummers op die rond 1980 door Rainbow opgenomen zijn. Maar voor Argent heeft hij ook nummers geschreven, waaronder dit geweldige nummer van het album "Nexus" uit 1974. Dat was trouwens het laatste Argent album waarop hij meespeelde want daarna ging hij voor zichzelf verder. Heel erg succesvol zijn de solo platen van Russ Ballard niet geworden trouwens, maar hij zal er geen boterham minder om gegeten hebben, want dankzij het succes wat anderen hadden met zijn nummers zal de schoors...

Deze foto is gemaakt op 12 November 2016, tijdens een gastoptreden van mij bij Bon Scotch op een feest ter ere van de 50e verjaardag van Mark Derks bij Café 't Spektakel hier in Asten. Ik heb dit al tig keer verteld en misschien denk je nu: "daar heb je hém weer!" In dat geval kun je nu stoppen met lezen want hier komt het nog een keer. Destijds was ik er nog van overtuigd dat ik ooit als bassist van Bon Scotch zou kunnen terugkeren en ik had met Mari min of meer afgesproken dat dit besloten optreden een prima gelegenheid was om daarmee te beginnen. Eigenlijk had ik na twee reünie optredentjes met Back Out in Mei en September eerder dat jaar al voor mezelf de conclusie getrokken dat het eigenlijk geen haalbare kaart was maar ik sprak met de band én met Mark af dat ik tijdens dit optreden een paar nummers als gast mee zou spelen, en wel de nummers die ik het makkelijkst zou kunnen spelen. Dus daar stond ik. En inééns daalde het besef in dat dit hoogst waarschijnlijk de laa...

Toen ik in de jaren '70/80 regelmatig in fonotheken kwam én veel naar de radio luisterde, die toen - ja ja, vroeger was niet álles beter, maar de radio zéker wel - ook nog wat meer voorstelde dan de commerciele eenheidsworst van tegenwoordig, nam ik in zo'n fonotheek vaak albums mee van artiesten die ik nauwelijks of nog niet kende maar die ik op de radio gehoord had. Gary Wright was er daar bijvoorbeeld eentje van. Ik weet niet meer welk nummer ik op de radio gehoord had, waarschijnlijk "The Dream Weaver" of "Are You Weaping", maar die albums bevielen mij zeer. Maar ja, ik nam destijds zoveel platen mee naar huis die "mij wel bevielen" dat het niet anders kon of er verdwenen ook wel eens namen naar de achtergrond, waaronder Gary Wright. Maar toen ik er een aantal jaar geleden weer tegenaan liep viel ik er opnieuw voor. Maar nu viel ik vooral voor "Water Sign", het openingsnummer van "The Light of Smiles", het album waar ook dat...