Styx - Pieces of Eight (1978)

-

Het was tijdens mijn Zaterdag- of vakantiewerk in het St. Annaziekenhuis dat iemand mij vroeg welk nummer uit de Top 40 ik nou eigenlijk mooi vond.
Dat was nog moeilijk want er stond maar héél weinig in die Top40 waar ik nog enigszins voor warm liep. Ik noemde het nummer "Sing for the Day" van Styx. Niet dat ik dat nou zo héél geweldig vond maar in de doffe ellende die er in die Top 40 stond (tegenwoordig denk ik daar wat genuanceerder over) vond ik het een van de spaarzame lichtpuntjes.

1978 was ook in de tijd dat ik elke week wel een keer in platenzaken rond liep te struinen. Dus dacht ik op een gegeven moment: "ik zal eens luisteren wat dat bandje genaamd "Styx" allemaal nog meer te bieden heeft". Dus luisterde ik in een platenzaak "Pieces of Eight", het album waarop ook "Sing for the Day" staat. Wat een goeie beslissing was dat zeg! Bij de eerste tonen van "The Great White Hope" was het al duidelijk dat die single niet echt representatief was voor het geluid van Styx. Het album staat vol met een geweldige mix van pop, rock en symfo. Ik wist eigenlijk meteen tijdens de eerste tonen al dat dat album mee naar Heeze zou gaan. Aldus geschiedde.

Ik heb dat album grijs gedraaid. Later kocht of leende ik ook nog eerdere platen van Styx maar "Pieces of Eight" is altijd mijn favoriet gebleven. Helaas was hierna de pret voor een groot gedeelte over want niks wat hierna uitkwam kon tippen aan "Pieces of Eight" en z'n voorgangers "Crystal Ball" (1976) en "The Grand Illusion" (1977). Ik noem dat het "Styx supertrio". Ook niks wat vóór dat supertrio kwam kon er trouwens aan tippen. Nou ja "Equinox", het album uit 1975 dat voor "Crystal Ball" kwam, komt al aardig in de buurt.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

10 jaar in de verlenging

-
Afbeelding
Vandaag is het alweer 10 jaar geleden dat ik jn een Tilburgs ziekenhuis wakker werd met een slangetje in mijn hoofd en als eerste onze Guus zag die me vertelde dat ik een hersenbloeding had gehad.  Ik heb begrepen dat het kantje boord was maar inmiddels zijn we 10 jaar verder en ben ik er nog. Sindsdien zie ik elke dag dat ik er nog ben als "in de verlenging". En vandaag duurt die verlenging alweer 10 jaar. De eerste twee jaar stonden in het teken van revalideren. Eerst intern bij Huize Padua in Boekel en later extern bij Blixembosch in Eindhoven. Maar toen dat was afgerond was ik er nog niet. Sterker nog, ik heb vaak het idee dat het toen pas begón. Want hoe nu verder? Toen moest ik het allemaal zelf uitvogelen. Dacht ik... Dus dat heb ik gedaan, met ondersteuning van Henriëtte en van de Huisarts en praktijkondersteuner. Ik ben o.a. begonnen met een paar autorijlessen en ging het traject om goedkeuring te krijgen om weer te mogen rijden in. Ik begon aan een reintegratietraje
Meer lezen

Eerste werkdag, tegenwoordig en vroeger

-
Afbeelding
Vandaag was m'n eerste werkdag na de vakantie. Dan zul je misschien denken: "Nou en?" Die vraag lijkt mij volkomen terecht want zó bijzonder is dat nou ook weer niet. En dat ís het de laatste 14 jaar voor mij ook niet. Maar daarvoor wel degelijk. Toen begon ik de laatste Vrijdag voor de vakantie - zoals zovelen - met indrinken. Alleen ging ik dan gedurende heel de vakantie door met drinken. En dan bleef het meestal echt niet bij bier. Tegen het einde van de vakantie begon me dat dan danig op te breken. Niet alleen lichamelijk maar ook mentaal. Dan begon in de tweede helft van de laatste vakantieweek - zeg maar vanaf Donderdag - al het idee door te dringen dat het weer bijna voorbij was en ik er weer aan zou moeten geloven. En op de laatste Zondag voelde ik me dan meestal zwaar klote. Afijn, dat is vervelend. Maar dit bleef zich niet beperken tot vakanties want op een gegeven moment begon ik hier élk weekeinde last van te krijgen. Zo ongeveer vanaf Zondagmiddag  begon het
Meer lezen

Herinneringen aan Fanfare St. Nicasius

-
Afbeelding
Op de eerste plaats wil ik graag iedereen feliciteren met het honderdjarig bestaan van Fanfare St. Nicasius. Van die 100 jaar ben ik er 25 jaar lid geweest, van 1969 tot 1994. Voor degenen die zich afvragen "who the fuck is Gerard Berkers?" Als die achternaam je bekend in de oren klinkt: inderdaad: zoon, broer of zwager van.... Mijn vroegste herinnering dateert van voor ik lid was want dat is van toen ik een jaar of 2 of 3 was. Ik mocht toen met ons moeder mee naar een concert van de Fanfare. Toen we door de zaal naar buiten liepen kwamen we langs een tafel waar Sjef Verbeek zat met z'n grote trom naast 'm op de grond. En die vond het wel een goed idee om dat kleine manneke met die grote knuppel tegen die héle grote trom te laten slaan. Nou, dat kleine manneke vond dat ook een héél goed idee al kon hij die knuppel zelfs met twee handen nauwelijks tillen. Nog een volgende herinnering van voor ik zelf bij de Fanfare was, dateert van 1964 tijdens de Brabantse Dag. Het th
Meer lezen