Gerard's Blog

Alice en André van io Pages hadden het idee om i.p.v. een jaarlijstje een lijst te maken van de platen die bepalend waren voor je leven. In eerste instantie vond ik het een heel goed idee maar hoe verder ik erover nadacht hoe ondoenlijker het mij begon te lijken. Eerder deze week was ik bezig met een lijst van albums die voor mij bepalend zijn geweest in het ontwikkelen van mijn muzieksmaak. En alleen al de lijst met albums door middel waarvan ik voor het eerst kennis maakte met bepalende bands telde al méér dan 30 platen die - niet héél verrassend - grotendeels afkomstig waren uit de jaren '70 en begin jaren '80. Dus zo'n "lijst van m'n leven" gaat mij sowieso niet lukken. Dus houd ik het voorlopig maar even bij mijn eerste plaatje. Nou ja, ik had het niet eens als plaatje maar op cassette, opgenomen van de radio van de Arbeidsvitaminen. Toen ik een jaar of 13 was kocht ik van Ome Jan (ik had er 3. Dit betrof Ome Jan Scheepers, broer van  's moeder) een c...

Blind Ego is zo'n band die bij mij jarenlang verstopt zat onder het kopje "daar moet ik eens een keer induiken" maar het kwam er maar steeds niet van. Blind Ego is het nevenproject van RPWL gitarist Kalle Wallner.  Een tijd geleden ben ik er toch eens aan begonnen en ik had me laten adviseren om te beginnen met "Liquid" uit 2016. En wat wil nou het toeval.... RPWL is - zeker binnen de progressieve rock - een van mijn favoriete bands. Een andere favoriet is het eveneens uit Duitsland afkomstige Subsignal, en dan mede door de geweldige - uit Nederland afkomstige - zanger Arno Menses. En wie kom ik op "Liquid" tegen als een van de zangers (er wordt binnen Blind Ego namelijk met wisselende bezettingen gewerkt en dat geldt ook voor de zang)? Inderdaad, dat heb je goed geraden. Eerder dit jaar kwam een nieuw album uit. Teleurstellend was dat Arno Menses niet meer van de partij is. Nieuw is ene Kevin Kearns. Zeker geen slechte zanger maar ik vind 'm toch ...

In 1980 kocht ik de LP "Gamma 2" van de band - je raadt het nooit - Gamma. Gamma was een band van Ronnie Montrose. "Gamma 2" vond ik een prachtplaat en dat vind ik 44 jaar later nog steeds. Een van de mooiste nummers op die LP is de ballad "Voyager".  Maar goed, als die plaat "Gamma 2" heet is er waarschijnlijk ook een "Gamma 1". Nou, dat album is er inderdaad. Het is niet zo goed als "Gamma 2" maar wel bíjna. En een van de mooiste nummers is ook een ballad. Dat is dit nummer . Daarna volgde in 1982 nog - jawel hoor - "Gamma 3". Best een aardig album maar meer ook niet. Daarna stopte de band ermee om in 2000 nog met een reünieplaat getiteld - heel origineel - "Gamma 4" op de proppen te komen. Daarna hield het definitief op. En toen Ronnie Montrose in 2012 overleed was dat ook écht het definitieve einde van de band Gamma. Dácht men want na een herdenkingsoptreden met originele leden van Gamma, aangevuld met ...

Sommigen denken dat punk dé reactie is op wat men eind jaren '70 "die gezapige muziekindustrie" vond maar dat is niet helemaal waar want daarvoor was er al de zogenaamde pubrock die hetzelfde beoogde. Sterker nog, Een punkband als de Stranglers is ooit begonnen als pubrock band en een band als de Clash is in feite voortgekomen uit de pubrock band "Joe Strummer's 101ers". Maar goed, pubrock werd ingehaald door de punk en de punk ging met "de eer" strijken (die aanhalingstekens staan daar trouwens bewust). Toch waren er in de hoogtijdagen van de punk nog wel min of meer bekende pubrock bands. Bijvoorbeeld "Brinsley Schwarz", met ene Nick Lowe in de gelederen. En wat te denken van bijvoorbeeld "Ian Dury and the Blockheads"? Soms wordt die band ingedeeld bij de punk. Nou vind ik dat je die band sowieso niet moet "indelen" maar al helemáál niet bij de punk. En áls je dan toch wil "indelen" dan in godsnaam maar bij...

Onlangs had ik een discussie over het belang van het weten waar een tekst over gaat. Nou ja, een discussie? Het waren eerder twee door elkaar lopende monologen. Whatever... Tja, soms lijkt het mij fijn om te weten waar een tekst over gaat. Maar soms spat je eigen verhaal als een zeepbel uit elkaar op het moment dat je erachter komt waar een nummer écht over gaat. Mooi voorbeeld is het nummer "The battle of Epping Forrest" van Genesis uit 1973. Ik zal een jaar of 14/15 zijn geweest toen ik dat nummer leerde kennen. Naar teksten luisteren deed ik toen nog helemáál niet (nog steeds weinig trouwens). Maar ik pikte wel flarden tekst op die dan bleven hangen. En in dit nummer was dat "You're a robbing hood." Maar ik verstond "You are a Robin Hood" en ik dacht dat de tekst ging over een slag in een bos in de buurt van het plaatsje "Epping" in de tijd van Robin Hood (de middeleeuwen dus) Maar véél later kwam ik erachter dat het over twee rivaliserend...

In 2012 liep ik tegen een album aan dat heel veel had waar ik zei eigenlijk niet te houden: veel schreeuwzang en lange complexe nummers met heel veel wisselingen. En toch vond ik het prachtig. Dat lag onder andere aan de bombast (met o.a. veel "koren" uit een doosje op de achtergrond), de sfeer en de folky melodieën. Dat was het album "Time I" van de Finse band Wintersun. En bij zo'n titel "Time I" dacht ik, en velen met mij, dat er ook wel een "Time II" zou volgen. Dat was ook de bedoeling, sterker nog, dat tweede deel was al opgenomen en de band had het idee om dat allemaal als één album, getiteld "Time", uit te brengen. Maar de platenmaatschappij vond dat erg véél in 1 keer. Ik kan ze daar trouwens alleen maar gelijk in geven, maar dat we 12 jaar moesten wachten op deel 2 vond ik wel érg lang. Maar dat had een 'verhaal' want aan deel 2 moest nog het een en ander gesleuteld worden om het op een dusdanige manier uit te kunn...