25 Augustus 2009
En wat heeft dat met de foto van de ingang van verslavingskliniek Novadic-Kentron in Eindhoven te maken? Vandaag 14 jaar geleden liep ik daar 's morgens naar binnen voor een medische controle. Ik was daar toen al een paar maanden in behandeling en mijn behandelaar vond het een goed idee dat een verslavingsarts mij eens controleerde.
Afijn, ik ging er op die Dinsdagochtend nietsvermoedend naartoe, vast van plan om daarna door te rijden naar mijn werk.
Maar toen die arts mijn bloeddruk opnam begon hij héél zorgelijk te kijken, en zei me dat onmiddelijke actie nodig was. Hij adviseerde me om me onmiddelijk op te laten nemen. Ik stemde toe en ik pleegde twee telefoontjes. Eentje naar mijn werk met de mededeling dat ik een tijdje niet zou komen werken en eentje naar Henriëtte met het verzoek om wat spulletjes te brengen.
Ik ben daar uiteindelijk 10 dagen geweest en sindsdien heb ik geen druppel alcohol meer gedronken. En als je nu denkt: "10 dagen, dát is snel!" Vergis je niet in die 10 dagen want het was de apotheose van een proces van een paar jaar dat van de huisarts, via maatschappelijk werk en een psycholoog uiteindelijk geleid heeft tot een intake gesprek bij Novadic-Kentron, twéé dagen voor mijn 50e verjaardag. En dat intake gesprek leidde uiteindelijk tot een traject dat ik thuis zou moeten doen met 1 of 2 keer per week een afspraak op de kliniek.
Maar dat liep voor geen meter want niet zelden was - als ik weer eens terug kwam van een afspraak op de kliniek - niet thuis mijn eerste halte maar een slijter.
M.a.w. ik hield heel veel mensen, inclusief mezelf, voor de gek. En dat knaagde behoorlijk kan ik je verzekeren. Maar toen ik daar voor de keuze werd gesteld om me onmiddelijk op te laten nemen zag ik dat meteen als dé ultieme kans om écht iets te veranderen. En die kans greep ik met beide handen aan. En bij dat moment sta ik elk jaar even stil. Vandaag dus voor de 14e keer dus.
Reacties
Een reactie posten