Eerste werkdag, tegenwoordig en vroeger
Dan zul je misschien denken: "Nou en?"
Die vraag lijkt mij volkomen terecht want zó bijzonder is dat nou ook weer niet. En dat ís het de laatste 14 jaar voor mij ook niet. Maar daarvoor wel degelijk.
Toen begon ik de laatste Vrijdag voor de vakantie - zoals zovelen - met indrinken. Alleen ging ik dan gedurende heel de vakantie door met drinken. En dan bleef het meestal echt niet bij bier.
Tegen het einde van de vakantie begon me dat dan danig op te breken. Niet alleen lichamelijk maar ook mentaal. Dan begon in de tweede helft van de laatste vakantieweek - zeg maar vanaf Donderdag - al het idee door te dringen dat het weer bijna voorbij was en ik er weer aan zou moeten geloven. En op de laatste Zondag voelde ik me dan meestal zwaar klote.
Afijn, dat is vervelend. Maar dit bleef zich niet beperken tot vakanties want op een gegeven moment begon ik hier élk weekeinde last van te krijgen. Zo ongeveer vanaf Zondagmiddag begon het einde van het weekeinde al op te doemen. En ik kan me uit die tijd eigenlijk geen Zondagavond herinneren dat ik me goed voelde.
Maar dat is in Augustus/September 2009 drastisch veranderd. Sindsdien drink ik geen druppel alcohol meer. Op Zondagavond denk ik niet meer "Gatverdamme! morgen weer werken!" maar "Morgen weer een nieuwe week, wat zal ik allemaal eens gaan doen". En tijdens het laatste weekeinde van een vakantie denk ik niet meer "Gatverdamme, het is weer voorbij!" maar "Ik mág weer!".
Vanmorgen om kwart over 7 toen Henriëtte thuis kwam van haar nachtdienst zat ik met een kop koffie en muziek even de (internet)krant te lezen en ondanks dat het 't einde van mijn vakantie was had ik duidelijk goeie zin. En dat heb ik tegenwoordig eigenlijk élke Maandagmorgen, ook als het de eerste Maandag na een vakantie is.
En dat valt Henriëtte - die die andere toestand altijd van dichtbij heeft meegemnaakt - ook op. En daar hebben we toch even bij stil gestaan want daar zijn we allebéi heel blij mee.
Reacties
Een reactie posten