Waarom ik geen jaarlijstjes meer maak

-

Jaarlijstjes maak ik al een paar jaar niet meer. En tóen ik ze nog maakte stonden daar platen op uit álle jaren. En om de zogenaamde "Eindejaarsbonus" (een plaat die aan het einde van het jaar uitkomt is in December nog steeds 'nieuw', terwijl van een plaat die aan het begin van het jaar verschenen is in December het nieuwe wel af is) te voorkomen kwam mijn lijstje dan eind November al en zette ik vanaf December alweer platen op het lijstje voor het komende jaar. Maar ik hield mezelf daarmee voor de gek want je kan de periode wel verleggen maar er is altijd een begin en een eind. Ik was er op een gegeven moment wel klaar mee om daar steeds over na te denken. 

En daar komt nog bij dat de omstandigheden waaronder je een plaat leert kennen ook meespelen. Bijvoorbeeld, in Juni 2013 leerde ik het album "Finding My Way" van Enorm kennen. Een heel mooi album maar het hangt héél erg samen met alles wat er daarna met mij gebeurde, en dat zal ook wel zo blijven. Dus die plaat heeft eigenlijk nooit echt de kans gehad. 

En, om eerlijk te zijn, ik ben ook wel een beetje klaar met het steeds maar weer op zoek gaan naar voor mij nieuwe muziek. Ik ga niet beweren dat het aan het aanbod ligt. Het ligt aan een combinatie van aanbod en leeftijd. De behoefte om steeds weer iets nieuws te ontdekken is er eigenlijk niet echt meer. Ik merk dat ik me steeds meer blijf rondwentelen in wat ik al ken. En dat is veel hoor! Want ik begon ermee toen ik een jaar of 14 was en inmiddels ben ik 64 dus tel maar uit.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Herinneringen aan Fanfare St. Nicasius

-
Afbeelding
Op de eerste plaats wil ik graag iedereen feliciteren met het honderdjarig bestaan van Fanfare St. Nicasius. Van die 100 jaar ben ik er 25 jaar lid geweest, van 1969 tot 1994. Voor degenen die zich afvragen "who the fuck is Gerard Berkers?" Als die achternaam je bekend in de oren klinkt: inderdaad: zoon, broer of zwager van.... Mijn vroegste herinnering dateert van voor ik lid was want dat is van toen ik een jaar of 2 of 3 was. Ik mocht toen met ons moeder mee naar een concert van de Fanfare. Toen we door de zaal naar buiten liepen kwamen we langs een tafel waar Sjef Verbeek zat met z'n grote trom naast 'm op de grond. En die vond het wel een goed idee om dat kleine manneke met die grote knuppel tegen die héle grote trom te laten slaan. Nou, dat kleine manneke vond dat ook een héél goed idee al kon hij die knuppel zelfs met twee handen nauwelijks tillen. Nog een volgende herinnering van voor ik zelf bij de Fanfare was, dateert van 1964 tijdens de Brabantse Dag. Het th...
Meer lezen

De balans opmaken

-
Afbeelding
In December wordt veel teruggeblikt. Laat ik eens meedoen en eens proberen om de balans op te maken. Eigenlijk was het - zoals eigenlijk elk jaar - een combinatie van mooie en minder mooie dingen. Ook voor ons. Het was geen makkelijk jaar vanwege een aantal zaken waar ik niet verder op in wil gaan maar ook heel mooie dingen, bijvoorbeeld ons feest van afgelopen Juni. Dat was wel een hoogtepunt want nog niet eens zo heel lang geleden zou ik niet gedacht hebben dat het er ooit nog eens van zou komen. Afijn, dat is anders gelopen. Ik wandel veel en als je wandelt kun je goed nadenken. Dus ik denk de laatste tijd veel na. En de laatste tijd realiseer ik me steeds vaker hoe goed het eigenlijk gaat. 11 jaar geleden dacht ik dat het wel zo'n beetje einde verhaal was. Óók dat is anders gelopen want het gaat véél beter dan ik toen had durven hopen. Sterker nog, er zijn terreinen waarop het misschien wel beter gaat dan voorheen. Én ik realiseerde me dat als iemand vraagt hoe het gaat het ant...
Meer lezen

Mijn 'herkansing' met Bon Scotch

-
Afbeelding
Nadat ik eerder deze week een foto van Bon Scotch van 13 jaar geleden op Facebook geplaatst had besefte ik weer eens hóe gelukkig ik daar toen mee was. Want voordat we met deze band begonnen zat ik in een zeer zware periode. En als klap op de vuurpijl stopte begin 2009 voor mij het spelen in een band. Uiteindelijk vrijwillig maar ik ben er eigenlijk van overtuigd dat als ik niet vrijwillig opgekrast was dat het dan uiteindelijk ónvrijwillig gebeurd zou zijn geweest. Maar goed, zo is het gelopen en  die paar maanden tot en met Augustus, toen ik opgenomen werd, waren de naarste uit mijn leven. Maar in 2010, ik was inmiddels een paar maanden 'nuchter', kwam deze kans voorbij. En zo zat ik, 37 jaar na m'n eerste beginnend bandje wéér in een beginnend bandje. En ik vond het heerlijk. Want óf het gaat lopen en dan is dat mooi, óf het gaat niet lopen en dan is dat niet erg. Maar het ging wél lopen. En hóe! Daar kwam nog bij dat ik éindelijk in staat was om relaxed naar zo'n op...
Meer lezen