Actie is reactie

-


Nee, geen zorgen, ik ga het hier niet hebben over "de derde wet van Newton" (dat is iets uit de natuurkunde). Maar dat een actie een reactie oproept kom je in de muziek ook tegen.

In 1967 verrasten de Beatles vriend en vijand met hun baanbrekende album "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band". En misschien verrasten ze zichzelf er ook wel mee. De plaat is zeer rijk aan experimenten. Zeker voor die tijd. Ter vergelijking: de plaat werd op 4 sporen opgenomen, wat voor toen al heel wat was. Maar tegenwoordig heeft elke willekeurige huisstudio al een veelvoud van dat aantal sporen. Maar creativiteit is niet recht evenredig aan het aantal technische mogelijkheden dat je ter beschikking hebt. Misschien zijn die twee zelfs wel omgekeerd evenredig aan elkaar. Maar goed, ik dwaal af.

En zo rijk als de muziek was, zo rijk was ook de vormgeving. Die beroemde foto op de voorkant van de hoes is daar slechts een onderdeel van want er is veel meer. Zo zat er bijvoorbeeld een soort bouwplaat in. 

Misschien zou je verwachten dat voor een opvolger op "Sgt. Pepper's..." voortborduurd zou worden. Maar nee, die valkuil omzeilden de Beatles door juist het tegenovergestelde te doen, want de opvolger had officieel geen titel en was gestoken in een simpele witte hoes. We kennen het album inmiddels dan wel als "The White Album" maar zo héét het album officieel niet. En zoals de vormgeving in vergelijking met "Sgt. Pepper's..." een stuk soberder is, is de muziek dat ook: het album staat niet vol met experimenten maar de liedjes staan centraal. Niet dat je op dit album alleen de 4 muzikanten hoort, dat nou ook weer niet, maar zo overweldigend als op "Sgt. Pepper's..." is het zeker niet. 

Een van de mooiste voorbeelden hiervan vind ik "Blackbird", mijn favoriete nummer van de plaat. Je hoort alleen Paul McCartney. Het nummer is dan wel aan Lennon & McCartney toegeschreven maar het is geschreven door Paul McCartney met alleen een paar tekstuele bijdragen van John Lennon. Het is niet alleen mijn favoriete nummer van dit album maar ook één van mijn favoriete Beatles nummers.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

10 jaar in de verlenging

-
Afbeelding
Vandaag is het alweer 10 jaar geleden dat ik jn een Tilburgs ziekenhuis wakker werd met een slangetje in mijn hoofd en als eerste onze Guus zag die me vertelde dat ik een hersenbloeding had gehad.  Ik heb begrepen dat het kantje boord was maar inmiddels zijn we 10 jaar verder en ben ik er nog. Sindsdien zie ik elke dag dat ik er nog ben als "in de verlenging". En vandaag duurt die verlenging alweer 10 jaar. De eerste twee jaar stonden in het teken van revalideren. Eerst intern bij Huize Padua in Boekel en later extern bij Blixembosch in Eindhoven. Maar toen dat was afgerond was ik er nog niet. Sterker nog, ik heb vaak het idee dat het toen pas begón. Want hoe nu verder? Toen moest ik het allemaal zelf uitvogelen. Dacht ik... Dus dat heb ik gedaan, met ondersteuning van Henriëtte en van de Huisarts en praktijkondersteuner. Ik ben o.a. begonnen met een paar autorijlessen en ging het traject om goedkeuring te krijgen om weer te mogen rijden in. Ik begon aan een reintegratietraje
Meer lezen

Eerste werkdag, tegenwoordig en vroeger

-
Afbeelding
Vandaag was m'n eerste werkdag na de vakantie. Dan zul je misschien denken: "Nou en?" Die vraag lijkt mij volkomen terecht want zó bijzonder is dat nou ook weer niet. En dat ís het de laatste 14 jaar voor mij ook niet. Maar daarvoor wel degelijk. Toen begon ik de laatste Vrijdag voor de vakantie - zoals zovelen - met indrinken. Alleen ging ik dan gedurende heel de vakantie door met drinken. En dan bleef het meestal echt niet bij bier. Tegen het einde van de vakantie begon me dat dan danig op te breken. Niet alleen lichamelijk maar ook mentaal. Dan begon in de tweede helft van de laatste vakantieweek - zeg maar vanaf Donderdag - al het idee door te dringen dat het weer bijna voorbij was en ik er weer aan zou moeten geloven. En op de laatste Zondag voelde ik me dan meestal zwaar klote. Afijn, dat is vervelend. Maar dit bleef zich niet beperken tot vakanties want op een gegeven moment begon ik hier élk weekeinde last van te krijgen. Zo ongeveer vanaf Zondagmiddag  begon het
Meer lezen

Herinneringen aan Fanfare St. Nicasius

-
Afbeelding
Op de eerste plaats wil ik graag iedereen feliciteren met het honderdjarig bestaan van Fanfare St. Nicasius. Van die 100 jaar ben ik er 25 jaar lid geweest, van 1969 tot 1994. Voor degenen die zich afvragen "who the fuck is Gerard Berkers?" Als die achternaam je bekend in de oren klinkt: inderdaad: zoon, broer of zwager van.... Mijn vroegste herinnering dateert van voor ik lid was want dat is van toen ik een jaar of 2 of 3 was. Ik mocht toen met ons moeder mee naar een concert van de Fanfare. Toen we door de zaal naar buiten liepen kwamen we langs een tafel waar Sjef Verbeek zat met z'n grote trom naast 'm op de grond. En die vond het wel een goed idee om dat kleine manneke met die grote knuppel tegen die héle grote trom te laten slaan. Nou, dat kleine manneke vond dat ook een héél goed idee al kon hij die knuppel zelfs met twee handen nauwelijks tillen. Nog een volgende herinnering van voor ik zelf bij de Fanfare was, dateert van 1964 tijdens de Brabantse Dag. Het th
Meer lezen