Mijn kennismaking met Styx in 1978

1978. Ik had een Zaterdagbaantje hij de schoonmaakdienst van het St. Annaziekenhuis in Geldrop. Die hele Zaterdagploeg bestond uit leeftijdgenoten. En waar hadden wij het zoal over? Bijvoorbeeld over wat er allemaal in de hitparade stond. Nou, werp een blik op een willekeurig Top 40 lijstje uit die tijd en je snapt dat daar voor mij weinig tot niks tussen stond wat ik de moeite waard vond. Dus toen men mij vroeg wat ik nou een mooie plaat uit de hitparade vond moest ik behoorlijk nadenken. Maar toen kwam ik met "Sing for the Day" van Styx. Niet dat ik dat nou zo'n geweldig nummer vond maar dat kon er dan nog wel mee door.

Naderhand las ik ergens - waarschijnlijk in de Oor - een artikel over Styx en daaruit maakte ik op dat dat singletje misschien wel helemaal niet representatief zou zijn. Dus ging ik dat eens checken in een van de vele platenzaken die Eindhoven toen nog rijk was. Ik koos voor de LP waar "Sing for the Day"opstond. Dat is "Pieces of Eight". 

Nou, bij de eerste tonen van "Great White Hope" begon het mij al te dagen dat dat singletje inderdaad niet representatief was. En bij het tweede nummer "I'm OK" wist ik het zeker: deze plaat wordt de mijne! 

Naderhand heb ik de platen die hieraan voorafgaan ook leren kennen. "Crystal Ball", "The Grand Illusion" en "Pieces of Eight" noem ik het "Styx supertrio" en "Equinox" vind ik daar een heel goeie opmaat voor. Wat daar weer aan vooraf gaat en achteraan komt boeit mij een stuk minder al hebben ze in 2017 met "The Mission" nog een verrassend sterk album afgeleverd. Maar toch is en blijft "Pieces of Eight" mijn favoriet. Een favoriet nummer aanwijzen is bijna niet te doen maar "Lords of the Ring" zou een goeie kans maken.