platen die voor eeuwig tot de soundtrack van mijn tijd in Huize Padua behoren.

-


 

Van ergens in Augustus 2013 tot en met medio April 2014 heb ik in Huize Padua in Boekel verbleven. Er zijn platen die voor altijd tot de soundtrack van die periode zullen behoren. Maar de ene wat meer dan de andere. Deze plaat 'wat' meer. Dat zit zo:

Henriëtte had, toen ik eenmaal in Huize Padua zat, al vrij snel in de gaten dat het "een tijdje" zou gaan duren. Dus die bracht voor mij een CD speler mee. Mét een paar CD's. Dat waren CD's die 'toevallig' op tafel lagen. Waarschijnlijk omdat ik die in die laatste tijd daarvoor nog gedraaid had. 

Afijn, ik had dus een stapeltje CD's die Henriëtte mee had gebracht en nog wat CD's die anderen voor mij meegebracht hadden. Thuis was ik gewend om te kiezen uit honderden CD's en in Huize Padua waren dat er een stuk of 10 à 15. Vrij weinig keuze dus. De meeste heb ik daar dus héél vaak gedraaid en die zijn allemaal onderdeel geworden van de soundtrack van mijn tijd daar.

Daar zat ook "Ready an' Willing" van Whitesnake bij.

Ik weet het nog ongeveer: het was op een avond en het bezoek was net naar huis.

Tja, dat bezoek...

Een dag in Huize Padua bestond uit therapieën volgen, de tijd doden en wachten op m'n bezoek.  En áls dat bezoek er dan eenmaal was dan keek ik ze naar buiten. En áls ze dan weg waren dan begon ik ze te missen. Dat waren meestal lange avonden. Ik kón in de huiskamer gaan zitten om TV te kijken en/of met andere patienten...oh wacht, sorry...clienten te buurten, maar de TV interesseerde me niet en de meeste mensen die in de huiskamer zaten irriteerden me (dat lag trouwens maar zeer beperkt aan die mensen). Dus bleef ik maar op m'n kamer. Vaak luisterde ik dan wat muziek. Nou ja, luisteren...die muziek stond aan maar ging m'n ene oor in en het andere oor weer uit.

Maar die avond kwam dit nummer wél binnen. Waarschijnlijk omdat het helemaal paste bij mijn stemming. Ik vond mezelf toen namelijk héél erg zielig. Ja, in die fase zat ik toen nog.

Afijn, in tegenstelling tot het gros van de muziek die voorbij kwam, kwam dit nummer wél bij me binnen.Ik kon wel janken!

Ik heb later pas beseft dat dat sinds mijn hersenbloeding waarschijnlijk de eerste keer was dat muziek niet mijn ene oor in - en ander oor uit ging maar ook écht bleef hangen. Daarom blijft dit nummer voor mij speciaal.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

10 jaar in de verlenging

-
Afbeelding
Vandaag is het alweer 10 jaar geleden dat ik jn een Tilburgs ziekenhuis wakker werd met een slangetje in mijn hoofd en als eerste onze Guus zag die me vertelde dat ik een hersenbloeding had gehad.  Ik heb begrepen dat het kantje boord was maar inmiddels zijn we 10 jaar verder en ben ik er nog. Sindsdien zie ik elke dag dat ik er nog ben als "in de verlenging". En vandaag duurt die verlenging alweer 10 jaar. De eerste twee jaar stonden in het teken van revalideren. Eerst intern bij Huize Padua in Boekel en later extern bij Blixembosch in Eindhoven. Maar toen dat was afgerond was ik er nog niet. Sterker nog, ik heb vaak het idee dat het toen pas begón. Want hoe nu verder? Toen moest ik het allemaal zelf uitvogelen. Dacht ik... Dus dat heb ik gedaan, met ondersteuning van Henriëtte en van de Huisarts en praktijkondersteuner. Ik ben o.a. begonnen met een paar autorijlessen en ging het traject om goedkeuring te krijgen om weer te mogen rijden in. Ik begon aan een reintegratietraje
Meer lezen

Eerste werkdag, tegenwoordig en vroeger

-
Afbeelding
Vandaag was m'n eerste werkdag na de vakantie. Dan zul je misschien denken: "Nou en?" Die vraag lijkt mij volkomen terecht want zó bijzonder is dat nou ook weer niet. En dat ís het de laatste 14 jaar voor mij ook niet. Maar daarvoor wel degelijk. Toen begon ik de laatste Vrijdag voor de vakantie - zoals zovelen - met indrinken. Alleen ging ik dan gedurende heel de vakantie door met drinken. En dan bleef het meestal echt niet bij bier. Tegen het einde van de vakantie begon me dat dan danig op te breken. Niet alleen lichamelijk maar ook mentaal. Dan begon in de tweede helft van de laatste vakantieweek - zeg maar vanaf Donderdag - al het idee door te dringen dat het weer bijna voorbij was en ik er weer aan zou moeten geloven. En op de laatste Zondag voelde ik me dan meestal zwaar klote. Afijn, dat is vervelend. Maar dit bleef zich niet beperken tot vakanties want op een gegeven moment begon ik hier élk weekeinde last van te krijgen. Zo ongeveer vanaf Zondagmiddag  begon het
Meer lezen

Herinneringen aan Fanfare St. Nicasius

-
Afbeelding
Op de eerste plaats wil ik graag iedereen feliciteren met het honderdjarig bestaan van Fanfare St. Nicasius. Van die 100 jaar ben ik er 25 jaar lid geweest, van 1969 tot 1994. Voor degenen die zich afvragen "who the fuck is Gerard Berkers?" Als die achternaam je bekend in de oren klinkt: inderdaad: zoon, broer of zwager van.... Mijn vroegste herinnering dateert van voor ik lid was want dat is van toen ik een jaar of 2 of 3 was. Ik mocht toen met ons moeder mee naar een concert van de Fanfare. Toen we door de zaal naar buiten liepen kwamen we langs een tafel waar Sjef Verbeek zat met z'n grote trom naast 'm op de grond. En die vond het wel een goed idee om dat kleine manneke met die grote knuppel tegen die héle grote trom te laten slaan. Nou, dat kleine manneke vond dat ook een héél goed idee al kon hij die knuppel zelfs met twee handen nauwelijks tillen. Nog een volgende herinnering van voor ik zelf bij de Fanfare was, dateert van 1964 tijdens de Brabantse Dag. Het th
Meer lezen