Deep Purple, Burn; vandaag 50 jaar oud
Toen Ian Gillan en Roger Glover de toen zéér succesvolle band Deep Purple verlieten dachten velen dat het gedaan was. Maar daar dachten Ritchie Blackmore, Ian Paice en John Lord héél anders over. Die zochten vervangers en vonden die in de toen nog onbekende zanger David Coverdale en de iets minder onbekende bassist/zanger Glenn Hughes. Met dit gezelschap namen ze "Burn" op. Het klinkt af en toe iets meer bluesy dan op de vorige platen maar ik vind vooral de door David Coverdale en Glenn Hughes afgewisselde zang om te smullen. En ook hier geldt dat "het geheel groter is dan de som der delen". Zo heb ik materiaal van "Burn" (én "Stormbringer") gehoord in uitvoeringen van zowel Coverdale/Whitesnake als Glenn Hughes, en hoe goed het ook klinkt, het míst toch iets.
Maar het titelnummer is mijn favoriet en dat is voor een groot gedeelte te danken aan het drumwerk van Ian Paice. Overigens de énige muzikant die vanaf eind jaren '60 tot nu in álle bezettingen van Deep Purple gezeten heeft, en nog steeds één van mijn favoriete drummers is.
Maar hoe dan ook, "Burn" is en blijft één van mijn favoriete albums ooit.
Reacties
Een reactie posten