Rush - Moving Pictures, 12 Februari 1981
Het kan verkeren. Nadat ik in 1978 middels het album "Hemispheres" had kennis gemaakt met Rush kon ik niet wachten tot er een nieuw album verscheen.
In 1980 kwam "Permanent Waves" uit en een jaar later "Moving Pictures", en beide keren was ik teleurgesteld. Maar het kan verkeren want 43 jaar later zijn beide albums favorieten van mij die ik véél vaker draai dan het epische jaren '70 trio "2112", "A Farewell to Kings"en "Hemipsheres".
Ik snap het wel hoor, dat ik 43 jaar geleden toch een beetje afknapte op de kortere nummers en de experimenten met andere muziekstijlen. Maar ik snap 43 jaar later óók wel dat ik daar tegenwoordig anders tegenaan kijk. Zo ben ik tegenwoordig wel een beetje klaar met die lange epische nummers. Niet alleen bij Rush trouwens, maar dat is een ander verhaal.
Daarnaast is Geddy Lee, op een kleine uitzondering na, "normaler" gaan zingen. Alleen op "Freewill" van "Permanent Waves" is nog een restje van die kemerkende gillende zang van 'm te horen. En ik hou eerder "ondanks" dan "dankzij" dat gegil van Geddy Lee van Rush.
Maar het is misschien wel tekenend dat van beide albums mijn favoriete nummers, juist dié nummers zijn die een bruggetje slaan naar de epische nummers uit de jaren '70, namelijk "Natural Science" resp. "The Camera Eye".
Reacties
Een reactie posten