Vandenberg's Moonkings' debuutalbum; 19 Februari 2014

-

Toen Ad van den Berg zijn carrière als muzikant weer nieuw leven wilde inblazen, en daarbij de naam "Vandenberg" wilde gebruiken, spanden twee ex-leden van de band "Vandenberg" een rechtszaak aan om hem ervan te weerhouden die naam te gebruiken. Tja, puur juridisch zullen ze misschien wel een poot(je) hebben gehad om op te staan maar dat is dan wel een héél dun pootje, en dan ook nog eens van hout dat al aan het rotten was. Ik - en velen met mij - vonden het belachelijk en die twee figuren ontzettende losers. En ze verloren die rechtszaak trouwens ook.

Maar goed, Ad van den Berg koos ervoor om de verstandigste van allemaal te zijn en een plaat uit te brengen onder de naam "Vandenberg's Moonkings".

En wát een openbaring was dat. Vooral bij de zanger (Jan Hoving) dacht ik: "waar heb je die in 's hemelsnaam opgeduikeld".  Wát een strot heeft die kerel!

Het eerste album verscheen vandaag 10 jaar geleden en er volgde nog een tweede album en een unplugged/live album. Ik zag ze twee keer live, beide keren in kleine zalen (de Bosuil in Weert en de Pul in Uden) en dat waren geweldige avonden. Maar Ad van den Berg wilde zijn internationale carrière weer nieuw leven inblazen en dat was met deze band niet mogelijk want zanger Jan Hoving was ook akkerbouwer en wilde dat héél graag blijven.

Dus inmiddels is er weer een band "Vandenberg" die internationaal aan de weg timmert en al twee geweldige platen heeft afgeleverd. Dus "Vandenberg's Moonkings" was een intermezzo op de weg terug van "Vandenberg", maar wát een mooi intermezzo. Én een intermezzo dat veel over de persoon Ad van den Berg zegt want hij had zonder al te veel problemen meteen kunnen putten uit zijn uitgebreide internationale muzikantenkring maar hij koos ervoor om eerst op kleinere schaal in zee te gaan met onbekende Nederlandse muzikanten. Dat pleit voor hem

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Herinneringen aan Fanfare St. Nicasius

-
Afbeelding
Op de eerste plaats wil ik graag iedereen feliciteren met het honderdjarig bestaan van Fanfare St. Nicasius. Van die 100 jaar ben ik er 25 jaar lid geweest, van 1969 tot 1994. Voor degenen die zich afvragen "who the fuck is Gerard Berkers?" Als die achternaam je bekend in de oren klinkt: inderdaad: zoon, broer of zwager van.... Mijn vroegste herinnering dateert van voor ik lid was want dat is van toen ik een jaar of 2 of 3 was. Ik mocht toen met ons moeder mee naar een concert van de Fanfare. Toen we door de zaal naar buiten liepen kwamen we langs een tafel waar Sjef Verbeek zat met z'n grote trom naast 'm op de grond. En die vond het wel een goed idee om dat kleine manneke met die grote knuppel tegen die héle grote trom te laten slaan. Nou, dat kleine manneke vond dat ook een héél goed idee al kon hij die knuppel zelfs met twee handen nauwelijks tillen. Nog een volgende herinnering van voor ik zelf bij de Fanfare was, dateert van 1964 tijdens de Brabantse Dag. Het th...
Meer lezen

Heb je plezier in het leven?

-
Afbeelding
Die vraag kreeg ik toen ik afgelopen Zaterdag met Henriëtte op een feest was. Ik was toen met Henriëtte mee en we zaten aan een tafel met mensen die Henriëtte wél kende maar ik (de meesten) nog niet. Ze wisten wel van mijn bestaan af maar verder ook niet. Dus ging het al snel over mijn...eh...situatie. Nadat ik verteld had wat er zo ongeveer gebeurd was en wat ik vroeger en tegenwoordig uitspookte vroeg iemand of ik plezier in het leven had. Als je me dat zo'n 8 à 9 jaar geleden gevraagd had dan had ik "Nee" geantwoord. Nou ja, niet letterlijk. Waarschijnlijk zou ik eromheen gedraaid hebben. Maar een "Ja" zou er zéker niet uitgekomen zijn. Als je me het 5 jaar geleden gevraagd had zou ik erover na hebben moeten denken. Maar als je me dat tegenwoordig zou vragen zou ik volmondig "Ja" antwoorden.En dat antwoordde ik afgelopen Zaterdag dus ook. Naderhand realiseerde ik me pas dat dát misschien wel de grootste vooruitgang is die ik de laatste 10,5 jaar geb...
Meer lezen

Mijn 'herkansing' met Bon Scotch

-
Afbeelding
Nadat ik eerder deze week een foto van Bon Scotch van 13 jaar geleden op Facebook geplaatst had besefte ik weer eens hóe gelukkig ik daar toen mee was. Want voordat we met deze band begonnen zat ik in een zeer zware periode. En als klap op de vuurpijl stopte begin 2009 voor mij het spelen in een band. Uiteindelijk vrijwillig maar ik ben er eigenlijk van overtuigd dat als ik niet vrijwillig opgekrast was dat het dan uiteindelijk ónvrijwillig gebeurd zou zijn geweest. Maar goed, zo is het gelopen en  die paar maanden tot en met Augustus, toen ik opgenomen werd, waren de naarste uit mijn leven. Maar in 2010, ik was inmiddels een paar maanden 'nuchter', kwam deze kans voorbij. En zo zat ik, 37 jaar na m'n eerste beginnend bandje wéér in een beginnend bandje. En ik vond het heerlijk. Want óf het gaat lopen en dan is dat mooi, óf het gaat niet lopen en dan is dat niet erg. Maar het ging wél lopen. En hóe! Daar kwam nog bij dat ik éindelijk in staat was om relaxed naar zo'n op...
Meer lezen