Vandenberg's Moonkings' debuutalbum; 19 Februari 2014

-

Toen Ad van den Berg zijn carrière als muzikant weer nieuw leven wilde inblazen, en daarbij de naam "Vandenberg" wilde gebruiken, spanden twee ex-leden van de band "Vandenberg" een rechtszaak aan om hem ervan te weerhouden die naam te gebruiken. Tja, puur juridisch zullen ze misschien wel een poot(je) hebben gehad om op te staan maar dat is dan wel een héél dun pootje, en dan ook nog eens van hout dat al aan het rotten was. Ik - en velen met mij - vonden het belachelijk en die twee figuren ontzettende losers. En ze verloren die rechtszaak trouwens ook.

Maar goed, Ad van den Berg koos ervoor om de verstandigste van allemaal te zijn en een plaat uit te brengen onder de naam "Vandenberg's Moonkings".

En wát een openbaring was dat. Vooral bij de zanger (Jan Hoving) dacht ik: "waar heb je die in 's hemelsnaam opgeduikeld".  Wát een strot heeft die kerel!

Het eerste album verscheen vandaag 10 jaar geleden en er volgde nog een tweede album en een unplugged/live album. Ik zag ze twee keer live, beide keren in kleine zalen (de Bosuil in Weert en de Pul in Uden) en dat waren geweldige avonden. Maar Ad van den Berg wilde zijn internationale carrière weer nieuw leven inblazen en dat was met deze band niet mogelijk want zanger Jan Hoving was ook akkerbouwer en wilde dat héél graag blijven.

Dus inmiddels is er weer een band "Vandenberg" die internationaal aan de weg timmert en al twee geweldige platen heeft afgeleverd. Dus "Vandenberg's Moonkings" was een intermezzo op de weg terug van "Vandenberg", maar wát een mooi intermezzo. Én een intermezzo dat veel over de persoon Ad van den Berg zegt want hij had zonder al te veel problemen meteen kunnen putten uit zijn uitgebreide internationale muzikantenkring maar hij koos ervoor om eerst op kleinere schaal in zee te gaan met onbekende Nederlandse muzikanten. Dat pleit voor hem

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

10 jaar in de verlenging

-
Afbeelding
Vandaag is het alweer 10 jaar geleden dat ik jn een Tilburgs ziekenhuis wakker werd met een slangetje in mijn hoofd en als eerste onze Guus zag die me vertelde dat ik een hersenbloeding had gehad.  Ik heb begrepen dat het kantje boord was maar inmiddels zijn we 10 jaar verder en ben ik er nog. Sindsdien zie ik elke dag dat ik er nog ben als "in de verlenging". En vandaag duurt die verlenging alweer 10 jaar. De eerste twee jaar stonden in het teken van revalideren. Eerst intern bij Huize Padua in Boekel en later extern bij Blixembosch in Eindhoven. Maar toen dat was afgerond was ik er nog niet. Sterker nog, ik heb vaak het idee dat het toen pas begón. Want hoe nu verder? Toen moest ik het allemaal zelf uitvogelen. Dacht ik... Dus dat heb ik gedaan, met ondersteuning van Henriëtte en van de Huisarts en praktijkondersteuner. Ik ben o.a. begonnen met een paar autorijlessen en ging het traject om goedkeuring te krijgen om weer te mogen rijden in. Ik begon aan een reintegratietraje
Meer lezen

Eerste werkdag, tegenwoordig en vroeger

-
Afbeelding
Vandaag was m'n eerste werkdag na de vakantie. Dan zul je misschien denken: "Nou en?" Die vraag lijkt mij volkomen terecht want zó bijzonder is dat nou ook weer niet. En dat ís het de laatste 14 jaar voor mij ook niet. Maar daarvoor wel degelijk. Toen begon ik de laatste Vrijdag voor de vakantie - zoals zovelen - met indrinken. Alleen ging ik dan gedurende heel de vakantie door met drinken. En dan bleef het meestal echt niet bij bier. Tegen het einde van de vakantie begon me dat dan danig op te breken. Niet alleen lichamelijk maar ook mentaal. Dan begon in de tweede helft van de laatste vakantieweek - zeg maar vanaf Donderdag - al het idee door te dringen dat het weer bijna voorbij was en ik er weer aan zou moeten geloven. En op de laatste Zondag voelde ik me dan meestal zwaar klote. Afijn, dat is vervelend. Maar dit bleef zich niet beperken tot vakanties want op een gegeven moment begon ik hier élk weekeinde last van te krijgen. Zo ongeveer vanaf Zondagmiddag  begon het
Meer lezen

Herinneringen aan Fanfare St. Nicasius

-
Afbeelding
Op de eerste plaats wil ik graag iedereen feliciteren met het honderdjarig bestaan van Fanfare St. Nicasius. Van die 100 jaar ben ik er 25 jaar lid geweest, van 1969 tot 1994. Voor degenen die zich afvragen "who the fuck is Gerard Berkers?" Als die achternaam je bekend in de oren klinkt: inderdaad: zoon, broer of zwager van.... Mijn vroegste herinnering dateert van voor ik lid was want dat is van toen ik een jaar of 2 of 3 was. Ik mocht toen met ons moeder mee naar een concert van de Fanfare. Toen we door de zaal naar buiten liepen kwamen we langs een tafel waar Sjef Verbeek zat met z'n grote trom naast 'm op de grond. En die vond het wel een goed idee om dat kleine manneke met die grote knuppel tegen die héle grote trom te laten slaan. Nou, dat kleine manneke vond dat ook een héél goed idee al kon hij die knuppel zelfs met twee handen nauwelijks tillen. Nog een volgende herinnering van voor ik zelf bij de Fanfare was, dateert van 1964 tijdens de Brabantse Dag. Het th
Meer lezen