Paul Rodgers - Now (1997)

Bij deze plaat kwam ik in December 1997 eigenlijk vrij toevallig uit...

We waren toen in Londen voor twee concerten van Status Quo. Henriëtte was toen lid van de Status Quo fanclub en die organiseerden elk jaar een busreis vanuit Nederland naar Londen voor de destijds traditionele twee concerten van die band in December  in de Wembly Arena (naast het stadion is dat).

Die bussen (meestal waren dat er 3) vertrokken in Utrecht en gingen dan via Hoek van Holland met de boot naar Engeland en van daaruit naar Londen. En als de bus in Utrecht vertrok verschenen na een paar minuten al de blikken bier en dat ging de hele reis door. En dat vond Gerard destijds hélemaal niet erg. 

Heel die dagen stonden in het teken van die twee concerten en de rest van de tijd waren we vooral bezig met door Londen slenteren, platenzaken bezoeken en - jawel! - bier drinken in een pub.

Op de concertavonden werd voor Status Quo begon ook stevig ingenomen in de foyer, meestal ook tijdens het voorprogramma. Tja, daar trok ik de grens, want ik wilde het voorprogramma ook zien. En in 1997 was Paul Rodgers het vooprogramma. Van de dikke honderd Nederlandse Status Quo fans was slechts een handje vol te vinden in de zaal bij het voorprogramma. Paul Rodgers speelde uiteraard nummers van z'n net verschenen CD maar ook Bad Company - en Free nummers en dat handjevol Status Quo fans toonde alleen wat teken van leven toen hij het bekende "Allright Now" inzette. Toen ergerde ik me kapot aan wat ik een stelletje cultuurbarbaren noemde (in gedachten hè! Ik was niet levensmoe!)
Ik vond het een prachtig concert en ik genoot van de klasse muzikanten, vooral van gitarist Geoff Whitehorn. 

En toen de hele meute op dag 2 de stad introk om vooral veel platen en bier te scoren ben ik in  een platenzaak (volgens mij de Virgin Megastore in Oxford Street) naar die CD van Paul Rodgers op zoek gegaan (ik hoefde trouwens niet lang te zoeken).

Toen we terugkwamen in het hotel en de anderen vol trots hun obscure en zeldzame Status Quo platen aan elkaar showden werd aan mij ook gevraagd of ik wat gekocht had. Toen ik die CD van Paul Rodgers liet zien werd ik aangekeken of ik van Mars kwam. Maar wat kon mij het schelen! Ik had genoten van het concert en dat naderhand dan vaak de CD wat tegevalt had ik al ingecalculeerd en nam ik voor lief. Alleen viel die CD niet tegen. In tegendeel! En 27 jaar later is het nog steeds een van mijn favoriete CD's. En daarop is dit nummer mijn favoriet.