The Pineapple Thief - It leads to this (2024)

-

Vorige week was dit album aanleiding om albums van deze band te vergelijken met de soloalbums van Bruce Soord. De conclusie was toen dat ik de laatste paar albums van The Pineapple Thief steeds meer op elkaar vond lijken en dat mijn voorkeur naar de solo albums van Bruce Soord uit ging.

Die conclusie bleek een momentopname te zijn want hoe vaker ik nummers van "It leads to this" voorbij hoor komen hoe mooier ik ze begin te vinden. Vooral het gitaarwerk vind ik érg sfeervol. Luister maar eens naar "To Forget". Bruce weet daarop met een paar goed geplaatste (én goed opgenomen) noten  héél veel sfeer te creëren. Ik vind het smullen!

Laten we het er maar op houden dat ik geen voorkeur hóef te hebben en dat ik het allebei prachtig vind en dat ik soms zin heb in z'n soloplaten en soms in platen van The Pineapple Thief. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Herinneringen aan Fanfare St. Nicasius

-
Afbeelding
Op de eerste plaats wil ik graag iedereen feliciteren met het honderdjarig bestaan van Fanfare St. Nicasius. Van die 100 jaar ben ik er 25 jaar lid geweest, van 1969 tot 1994. Voor degenen die zich afvragen "who the fuck is Gerard Berkers?" Als die achternaam je bekend in de oren klinkt: inderdaad: zoon, broer of zwager van.... Mijn vroegste herinnering dateert van voor ik lid was want dat is van toen ik een jaar of 2 of 3 was. Ik mocht toen met ons moeder mee naar een concert van de Fanfare. Toen we door de zaal naar buiten liepen kwamen we langs een tafel waar Sjef Verbeek zat met z'n grote trom naast 'm op de grond. En die vond het wel een goed idee om dat kleine manneke met die grote knuppel tegen die héle grote trom te laten slaan. Nou, dat kleine manneke vond dat ook een héél goed idee al kon hij die knuppel zelfs met twee handen nauwelijks tillen. Nog een volgende herinnering van voor ik zelf bij de Fanfare was, dateert van 1964 tijdens de Brabantse Dag. Het th
Meer lezen

Heb je plezier in het leven?

-
Afbeelding
Die vraag kreeg ik toen ik afgelopen Zaterdag met Henriëtte op een feest was. Ik was toen met Henriëtte mee en we zaten aan een tafel met mensen die Henriëtte wél kende maar ik (de meesten) nog niet. Ze wisten wel van mijn bestaan af maar verder ook niet. Dus ging het al snel over mijn...eh...situatie. Nadat ik verteld had wat er zo ongeveer gebeurd was en wat ik vroeger en tegenwoordig uitspookte vroeg iemand of ik plezier in het leven had. Als je me dat zo'n 8 à 9 jaar geleden gevraagd had dan had ik "Nee" geantwoord. Nou ja, niet letterlijk. Waarschijnlijk zou ik eromheen gedraaid hebben. Maar een "Ja" zou er zéker niet uitgekomen zijn. Als je me het 5 jaar geleden gevraagd had zou ik erover na hebben moeten denken. Maar als je me dat tegenwoordig zou vragen zou ik volmondig "Ja" antwoorden.En dat antwoordde ik afgelopen Zaterdag dus ook. Naderhand realiseerde ik me pas dat dát misschien wel de grootste vooruitgang is die ik de laatste 10,5 jaar geb
Meer lezen

Herb Alpert - oefenmuziek

-
Afbeelding
    Herb Alpert had in de jaren '60 een aantal bescheiden hits, o.a. met z'n Tijuana Brass. Deze werden ook in de jaren '70 nog regelmatig gedraaid. Ik vond dat heel lekkere muziek. Dat vind ik trouwens nog steeds. Toen ik in de jaren '70 een stereo installatie gekocht had kwam er ook een dubbele verzamel LP van Herb Alpert and the Tiujana Brass. Niet alleen vond ik het heel leuke muziek, het was voor mij ook ideale muziek om te oefenen in "op het gehoor uit het hoofd meespelen", want omdat de trompet hier het hoofdinstrument was stonden die nummers in een stemming die het voor blaasinstrumenten makkelijker maakt om mee te spelen. De meeste blaasinstrumenten staan in Bes of Es en dan is het soms ingewikkeld om nummers mee te spelen die gebaseerd zijn op piano of gitaar. Bovendien speelde hij op die nummers niet zo héél hoog.  Maar goed, ik was altijd vrij goed in "uit het hoofd op het gehoor spelen". Dat is niet uit de lucht komen vallen. Ik heb het
Meer lezen