Herinneringen aan Fanfare St. Nicasius

Op de eerste plaats wil ik graag iedereen feliciteren met het honderdjarig bestaan van Fanfare St. Nicasius. Van die 100 jaar ben ik er 25 jaar lid geweest, van 1969 tot 1994. Voor degenen die zich afvragen "who the fuck is Gerard Berkers?" Als die achternaam je bekend in de oren klinkt: inderdaad: zoon, broer of zwager van....

Mijn vroegste herinnering dateert van voor ik lid was want dat is van toen ik een jaar of 2 of 3 was. Ik mocht toen met ons moeder mee naar een concert van de Fanfare. Toen we door de zaal naar buiten liepen kwamen we langs een tafel waar Sjef Verbeek zat met z'n grote trom naast 'm op de grond. En die vond het wel een goed idee om dat kleine manneke met die grote knuppel tegen die héle grote trom te laten slaan. Nou, dat kleine manneke vond dat ook een héél goed idee al kon hij die knuppel zelfs met twee handen nauwelijks tillen.

Nog een volgende herinnering van voor ik zelf bij de Fanfare was, dateert van 1964 tijdens de Brabantse Dag. Het thema was dat jaar "Oorlog en bevrijding door de eeuwen" en de Fanfare deed mee, verkleed in uniformen van het Nederlandse leger uit 1939/1940. En ik zag ons pap toen vertrekken met dat soldatenpak aan en ik dacht dat het echt oorlog was en dat ons pap moest gaan vechten. Dat ons pap geen geweer bij zich had maar gewoon een koffer met z'n tuba was me blijkbaar niet opgevallen. Ik heb in ieder geval gejankt als een klein kind. Oh wacht... ik wás nog een klein kind (5 jaar). Hiernaast een foto die ik van de site "Brabants faam" geplukt heb:

In 1969 ben ik begonnen met theorielessen en na een paar weken al (zo snel ging dat destijds) kwam Piet Boonen al een instrument brengen. Op een Zondagochtend, ik vergeet het nooit meer. Het was een bugel van het merk Mahillon. Wat was ik blij. 

En na een paar maanden mocht ik al mee naar de repetitie en mee de straat op. Het probleem was alleen dat ik toen nog erg klein was,  zelfs voor mijn leeftijd van 10 jaar en dat er dus geen uniform beschikbaar was, dus mijn eerste optredens heb ik in een blauwe blazer van thuis mee gedaan. En met diezelfde blauwe blazer was ik er al bij in December tijdens het landskampioenschap in Kerkrade. Ik weet nog dat we daar twee nummers speelden: "Sunday Out" en "Vagantus". Alleen al uit het feit dat ik dát nog weet kun je opmaken dat ik dat heel indrukwekkend vond. Dat eerste nummer kon ik redelijk meespelen maar dat tweede nummer heb ik helemaal zitten playbacken. Maar goed, we hebben dat jaar niet gewonnen, dat zou nog een paar jaar duren. Ik weet niet meer precies welk jaar dat was maar wel dat we toen een nummer getiteld "Der Dämon" speelden. Eerlijk gezegd een nummer dat ik het aanhoren niet waard vond maar wie maalt daar nou om als je er kampioen mee kan worden. Nou, ik niet!

Dit jaar wordt dus het honderdjarig bestaan gevierd. Dan hoef je geen rekenwonder te zijn om uit te rekenen dat het "Gouden jubileum" in 1974 gevierd werd. In Juni was dat.
Alleen had Gerardje een paar weken daarvoor z'n been gebroken tijdens de gym op school en zat ik met mijn been in het gips. Maar ik heb de meeste festiviteiten gewoon mee kunnen maken want Hans van Rooij (toenmalig voorzitter) kwam me vaak gewoon thuis halen. Alleen met de muzikale rondwandeling door Heeze kon ik natuurlijk niet mee maar die kwam door de Bisschop Arnoutlaan en stopte voor nummer 25 om mij toe te blazen. Wat een eer!

De foto bovenaan is genomen ter gelegenheid van dat gouden jubileum. Ik ga niet aanwijzen waar ik sta maar ik geef wel een hint: Die gipsen poot had ik toen nog niet!

In 1989 ben ik met Henriëtte verhuisd naar Asten. En ik ben nog een paar jaar voor elke repetitie, serenade en concert op en neer naar Heeze gereden maar dat begon me toch wel op te breken. En met "regelingen" die soms getroffen werden voor "buitendorpse muzikanten" wilde ik niks te maken hebben. Ik vond en vind: je bent 100% lid of géén lid. Van wie zou ik dát nou hebben? Dus in 1994 ben ik met de Fanfare gestopt. 

Ik ben nog lang doorgegaan als muzikant maar inmiddels ben ik vanwege...eh...medische omstandigheden helemáál gestopt als muzikant. Dat heeft wel even 'zeer' gedaan maar ik heb daar uiteindelijk m'n weg in gevonden. Maar diezelfde 'omstandigheden' hebben ertoe geleid dat ik niet goed (eigenlijk helemaal niét) meer tegen drukte kan. En het is tegenwoordig bij mij al heel snel te druk. Dus mij zul je niet snel bij een van evenementen tegen komen. Het is jammer maar het is niet anders. 

Dus ik wil iedereen nog een héél mooi jubileumjaar toewensen.

Groeten uit Asten,

Gerard Berkers.