"Heavy Metal", een muzikale aardverschuiving


Iemand noemde onlangs de opkomst van de Heavy Metal (eind jaren '70/begin jaren '80) een "aardverschuiving". Ik kan het daar wel mee eens zijn. Ik luisterde eind jaren '70 al naar hardrock. Groepen als Black Sabbath, Deep Purple en Uriah Heep timmerden al sinds begin jaren '70 aan de weg en als er al eens een band bijkwam was dat toch meestal een voortborduren op wat er al was. Rainbow bijvoorbeeld. Niks mis mee hoor, in tegendeel, maar toen begonnen er in Engeland en Amarika bands op te komen die hardrock combineerden met de energie van de punk, die toen ook in opkomst was. Dat was allemaal heel andere koek.

In eerste instantie luisterde ik dat soort bands via verzamel LP's die ik leende. Of ik hoorde erover op de radio of ik las erover in tijdschriften.

Afijn, één van die verzamel LP's was "Metal for Muthas" waarop een aantal Engelse bands stonden met één nummer. Behalve een band genaamd "Iron Maiden", want die stonden er met twéé nummers ("Sanctuary"en "Wrathchild") op. Binnen die 'andere koek' was dit 'héél andere koek', dus toen hun eerste volledige LP uitkwam was ik er als de kippen bij. Inderdaad héél andere koek. Ik heb dat album grijs gedraaid. Opvolger "Killers" vond ik in eerste instantie minder maar dat is later hélemaal goed gekomen.

Nog even een interessant detail over dat verzamel album: Paul di'Anno was toen nog de zanger maar op hetzelfde verzamelalbum stond een nummer van een band genaamd "Samson". En de zanger daarvan was, juist ja, de latere (en huidige) Iron Maiden zanger Bruce Dickinson

Reacties

Populaire posts van deze blog

Herinneringen aan Fanfare St. Nicasius

Heb je plezier in het leven?

Laat dat kabinet met de PVV er nu maar snel komen