Rory Gallagher - held tegen wil en dank

-

Ik leerde Rory Gallagher kennen ergens rond 1973/74 toen ik bij het bandje "Explosion" zat. Het was op de kamer van drummer Piet-Hein. Die had namelijk een stereo installatie mét cassettedeck. Neem van mij aan dat dat toen iets bijzonders was. En of Piet-Hein die LP gekocht had of dat Tiny 'm gekocht had en meegenomen zodat ik 'm op cassette op kon nemen weet ik niet meer. Ik weet alleen dat het de LP "Tattoo" van Rory Gallagher was. Ik had nog nooit van 'm gehoord. Ik had zelfs nog nooit van iemand die als voornaam "Rory" had gehoord, sterker nog, ik dacht dat ik het verkeerd verstaan had en dat het een LP was van "Roy Gallagher". Er volgden nog meer LP's op cassette, zoals het live album "Live in Europe". Een geweldig live album. Niet omdat het zo ontzettend goed is, want eigenlijk is het een rommeltje en het tempo zweeft als een tierelier. Maar de energie en het plezier spat ervan af. Later kocht ik zelf "Irish Tour", maar die vind ik een stuk minder want inmiddels had hij een keyboard speler genaamd "Lou Martin" in z'n band en ik wordt doodziek van wat ik die "tingeltangel piano" noem. Maar eind jaren '70 is hij weer met z'n drieën en levert hij met Gerry McAvoy (z'n vaste bassist gedurende heel z'n solo carrière) en Ted McKenna een aantal meer rock georiënteerde albums (én zonder "tingeltangel piano") af. Dat is mijn favoriete periode van Rory Gallagher.

Maar goed, dat zijn z'n platen. Het beste kwam hij tot z'n recht tijdens concerten. En ik heb regelmatig optredens van 'm gezien, o.a. bij "Rockpalast" waar hij vaste gast was. Er is zelfs een DVD waar ál z'n Rockpalast optredens op verzameld zijn.

Als het gaat over Rory Gallagher gaat het vaak over z'n geruite overhemden en z'n afgeragde gitaar. Maar dat is typisch iets dat is geïnspireeerd door een flinke dosis Pavlov. Want wat die geruite overhemden betreft valt het best mee en die gitaren zijn niet zozeer "afgeragd" maar er schijnt iets met de zuurgraad van z'n zweet geweest te zijn waardoor de lak gedeeltelijk werd weggebeten. Maar ja, "hij ragde z'n gitaren af" klinkt nou eenmaal veel leuker dan "hij had zuur zweet".

Wat in ieder geval als een paal boven water staat is dat hij in niéts de uitstraling van een rockster had, maar me meer deed denken aan iemand uit je straat die "in een bandje speelt".  En ik herinner me dat ik naar een Rockpalastoptreden van 'm ging kijken en dat hij vlak daarvoor nog even het podium opliep om z'n pedalen nog even goed te leggen en dat ik dacht dat als gezegd zou worden dat dat z'n roadie was, ik dat geloofd zou hebben.

Maar wat mij vooral van die optredens bij gebleven is is het plezier wat hij uitstraalde. Je hebt muzikanten die genieten van wat ze doen en Rory Gallagher was daarvan een overtreffende trap.

Ik ben Rory Gallagher tot aan z'n dood in 1995 blijven volgen en hij komt hier nog regelmatig voorbij. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Herinneringen aan Fanfare St. Nicasius

-
Afbeelding
Op de eerste plaats wil ik graag iedereen feliciteren met het honderdjarig bestaan van Fanfare St. Nicasius. Van die 100 jaar ben ik er 25 jaar lid geweest, van 1969 tot 1994. Voor degenen die zich afvragen "who the fuck is Gerard Berkers?" Als die achternaam je bekend in de oren klinkt: inderdaad: zoon, broer of zwager van.... Mijn vroegste herinnering dateert van voor ik lid was want dat is van toen ik een jaar of 2 of 3 was. Ik mocht toen met ons moeder mee naar een concert van de Fanfare. Toen we door de zaal naar buiten liepen kwamen we langs een tafel waar Sjef Verbeek zat met z'n grote trom naast 'm op de grond. En die vond het wel een goed idee om dat kleine manneke met die grote knuppel tegen die héle grote trom te laten slaan. Nou, dat kleine manneke vond dat ook een héél goed idee al kon hij die knuppel zelfs met twee handen nauwelijks tillen. Nog een volgende herinnering van voor ik zelf bij de Fanfare was, dateert van 1964 tijdens de Brabantse Dag. Het th...
Meer lezen

De balans opmaken

-
Afbeelding
In December wordt veel teruggeblikt. Laat ik eens meedoen en eens proberen om de balans op te maken. Eigenlijk was het - zoals eigenlijk elk jaar - een combinatie van mooie en minder mooie dingen. Ook voor ons. Het was geen makkelijk jaar vanwege een aantal zaken waar ik niet verder op in wil gaan maar ook heel mooie dingen, bijvoorbeeld ons feest van afgelopen Juni. Dat was wel een hoogtepunt want nog niet eens zo heel lang geleden zou ik niet gedacht hebben dat het er ooit nog eens van zou komen. Afijn, dat is anders gelopen. Ik wandel veel en als je wandelt kun je goed nadenken. Dus ik denk de laatste tijd veel na. En de laatste tijd realiseer ik me steeds vaker hoe goed het eigenlijk gaat. 11 jaar geleden dacht ik dat het wel zo'n beetje einde verhaal was. Óók dat is anders gelopen want het gaat véél beter dan ik toen had durven hopen. Sterker nog, er zijn terreinen waarop het misschien wel beter gaat dan voorheen. Én ik realiseerde me dat als iemand vraagt hoe het gaat het ant...
Meer lezen

Mijn 'herkansing' met Bon Scotch

-
Afbeelding
Nadat ik eerder deze week een foto van Bon Scotch van 13 jaar geleden op Facebook geplaatst had besefte ik weer eens hóe gelukkig ik daar toen mee was. Want voordat we met deze band begonnen zat ik in een zeer zware periode. En als klap op de vuurpijl stopte begin 2009 voor mij het spelen in een band. Uiteindelijk vrijwillig maar ik ben er eigenlijk van overtuigd dat als ik niet vrijwillig opgekrast was dat het dan uiteindelijk ónvrijwillig gebeurd zou zijn geweest. Maar goed, zo is het gelopen en  die paar maanden tot en met Augustus, toen ik opgenomen werd, waren de naarste uit mijn leven. Maar in 2010, ik was inmiddels een paar maanden 'nuchter', kwam deze kans voorbij. En zo zat ik, 37 jaar na m'n eerste beginnend bandje wéér in een beginnend bandje. En ik vond het heerlijk. Want óf het gaat lopen en dan is dat mooi, óf het gaat niet lopen en dan is dat niet erg. Maar het ging wél lopen. En hóe! Daar kwam nog bij dat ik éindelijk in staat was om relaxed naar zo'n op...
Meer lezen