The Pineapple Thief, No Man's Land. En waarom dat nummer mij zo raakt
Het was in 2016. Mijn dossier bij de revalidatieinstelling waar ik na mijn opname in Huize Padua te Boekel een klein jaar poliklinisch heb gerevalideerd, was net het jaar daarvoor gesloten, en ik moest het verder zelf zien uit te zoeken. Dat viel niet mee. Gedurende die revalidatie was mij wel duidelijk geworden dat een aantal zaken die voor mij belangrijk waren niet meer mogelijk zouden zijn. En vervangers daarvoor - voor zover die er al waren - had ik nog niet echt. En toen kwam The Pineaple Thief met "Your Wilderness" met daarop het nummer "No Man's Land". Niemandsland dus. Op de eerste plaats een prachtig melancholiek nummer. En wat en hoe precies weet ik ook niet maar dat het nummer over verlies gaat is mij wel duidelijk. En inééns drong het tot me door: Ik zit ook in een soort "niemandsland". Maar ík kan daar nog uit. Dat heb ik zélf in de hand. Het zal even duren maar het kán!
En zo is het ook gegaan. Want inmiddels ben ik alweer 9 jaar verder (djú toch! wat gaat dat hard!) en ligt dat "niemandsland" achter me. Ik heb mijn leven behoorlijk goed op de rit en ik heb weer genoeg activiteiten. Sommige zijn nieuw voor mij, andere had ik al maar zijn wat aangepast. Maar het "niemandsland" is er nog steeds. Ik kan het bij wijze van spreken zien liggen. En als ik dit nummer hoor kan ik alleen maar denken: wat ben ik blij dat ik daar weg ben!
Reacties
Een reactie posten