Rik Emmett

-

In de jaren '90 waren platen die door zogenaamde "gitaarhelden" ("zogenaamd" omdat ze zelf zo liever niet genoemd wilden worden) heel erg "in". Ik hoef die namen niet te noemen want óf je weet wie ik bedoel, óf je weet het niet en dan behoor je duidelijk niet tot de doelgroep. 

Maar Rik Emmett werd (en wordt) in dat verband zelden genoemd. Dat ik dat onterecht vind hoef ik verder niet uit te leggen.

Rik Emmett was gitarist in de band Triumph. Een band die vaak vergeleken werd met Rush maar dat was alleen maar omdat het een Canadees trio was. Muzikaal tapten ze uit een heel ander vaatje.

Maar dat gitarist Rik Emett zich kan meten met al die namen die wél genoemd werden bewees hij bijvoorbeeld met "Absolutely", een solo album uit 1990.

Dit is een voorbeeld van zijn kunnen.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De balans opmaken

-
Afbeelding
In December wordt veel teruggeblikt. Laat ik eens meedoen en eens proberen om de balans op te maken. Eigenlijk was het - zoals eigenlijk elk jaar - een combinatie van mooie en minder mooie dingen. Ook voor ons. Het was geen makkelijk jaar vanwege een aantal zaken waar ik niet verder op in wil gaan maar ook heel mooie dingen, bijvoorbeeld ons feest van afgelopen Juni. Dat was wel een hoogtepunt want nog niet eens zo heel lang geleden zou ik niet gedacht hebben dat het er ooit nog eens van zou komen. Afijn, dat is anders gelopen. Ik wandel veel en als je wandelt kun je goed nadenken. Dus ik denk de laatste tijd veel na. En de laatste tijd realiseer ik me steeds vaker hoe goed het eigenlijk gaat. 11 jaar geleden dacht ik dat het wel zo'n beetje einde verhaal was. Óók dat is anders gelopen want het gaat véél beter dan ik toen had durven hopen. Sterker nog, er zijn terreinen waarop het misschien wel beter gaat dan voorheen. Én ik realiseerde me dat als iemand vraagt hoe het gaat het ant...
Meer lezen

1978, het jaar met de grootste "albumfavorieten dichtheid" voor mij.

-
Afbeelding
Nadat ik net twee albums op Facebook plaatste die uitkwamen op 10 Februari 1978 kwam ik op het idee om eens te kijken in mijn muziek bibliotheek welke albums daarin er  allemaal nog meer uit 1978 komen. Ik dacht wel dat het veel zou zijn, maar zóveel? En zoveel daarvan behoren ook nog eens nóg steeds tot mijn favorieten aller tijden. Nou viel wel te verwachten dat de "albumfavorieten dichtheid" het grootst zou zijn in de laatste paar jaar van de jaren '70 en de eerste paar jaar van de jaren '80 maar toen ik dat lijstje zag dacht ik toch wel te kunnen concluderen dat het zwaartepunt van mijn "albumfavorieten dichtheid" in 1978 ligt. Hieronder een lijstje. Dat zijn niet eens álle albums uit 1978 die ik nog steeds mooi vind maar de albums die ik nog steeds tot mijn "favorieten aller tijden" reken. Daarbij moet ik wel opmerken dat ik al die albums ook rond die tijd heb leren kennen, op dat live album van Little Feat na, dat ik pas enkele jaren ken. Kun...
Meer lezen

Mijn eerste échte popconcert?

-
Afbeelding
Op de vraag wat mijn eerste echte popconcert was is mijn antwoord altijd dat het in 1976 één van de volgende drie bands was: Alquin, Earth & Fire of Livin' Blues. Alle drie hadden ze in 1976 een nieuw album uit ("Best Kept Secret", "To the World of the Future" en "Blue Breeze") en toerden toen driftig door Nederland. Van die drie bands kende ik alleen Earth & Fire al, van Alquin had ik nog nooit gehoord en van Livin' Blues wist ik alleen dat Golden Earring drummer Cesar Zuiderwijk van die band afkomstig was. En dat we toen naar dat optreden in Someren gingen was alleen maar omdat de uit Lierop afkomstige band "Precise Patchwork Band" in het voorprogramma speelde, net zoals wij enkele jaren later ook in Someren een nog onbekend "Doe Maar" zagen omdat een opvolger van die "Precise Patchwork Band", genaamd "Raster", in het voorprogramma speelden. En ik vond de van "Blue Breeze" afkomstige singl...
Meer lezen