Teruggetrokken maar niet geïsoleerd

Het nummer "Zonder vrienden kan ik niet" van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh maakte net wat bij mij los. Ik was een tijd geleden namelijk aan het nadenken over wat mijn hoogtepunten van 2025 waren, maar ik kwam daar niet echt uit. Bovendien, het jaar duurt nog een kleine week en er kan nog van alles gebeuren. Maar er zijn wel wat gebeurtenissen die 'voorbij kwamen' toen ik daarover aan het nadenken was. Zo heb ik dit jaar een paar feesten gehad waar ik het heel goed naar mijn zin heb gehad. Nou, misschien denk je dan: wat is daar nou zo bijzonder aan? Feestjes zijn er zoveel...
Nou, ik heb me sinds een paar jaar enigszins terug getrokken. Ik ga niet meer naar concerten en feesten sla ik ook heel vaak over. Dat is mij tegenwoordig allemaal véél te druk. Ik zoek tegenwoordig liever ergens de rust van de natuur op. Maar er komen af en toe nog wel eens uitnodigingen voorbij van feesten waar ik tóch heel graag bij wil zijn. Dit jaar ook weer. En elke keer merkte ik weer dat ik me dan heel welkom voel en ook mensen tegen kom die ik al vrij lang niet meer gezien of gesproken heb en die dan best blij zijn dat ze me weer eens zien. Eigenlijk merk ik dan dat ik me dan misschien wel enigszins teruggetrokken heb maar dat ik me niet geïsoleerd voel. En dit nummer van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh hielp me om me dat maar weer eens te realiseren.



Reacties

Populaire posts van deze blog

1978, het jaar met de grootste "albumfavorieten dichtheid" voor mij.

De roltrappen van de HEMA

Het verhaal van deze foto van 15 jaar geleden